разделба (ж.)
Во војска, или на далечни патувања, се испраќаат со седење пред разделбата.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Силата на прочуениот балкански фанатизам ги разделила и тие дури и не се обидувале да ја осудат причината на разделбата.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Молчејќи слегуваме на напуштениот друм и пеш го поминуваме патот што некогаш беше пат на разделба.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Немојте да ме сфатите дека на разделбава барам извинување од вас. Не.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Најнакрај разбираме дека и разделбите се за во песна и додека трае обновата и изградбата ќе има и нови траги на минливоста.
„Кревалка“
од Ристо Лазаров
(2011)
Не, тоа не ќе биде обично разделување и една младост попусто измината, разделбата ќе прилега на цврсто прегрнување на некој превој непознат далеку во иднината.
„Слеј се со тишината“
од Ацо Шопов
(1955)
Сликата – една од водечките и најценети достоинства на современата македонска поезија е облик низ кој мислата се мачи да го скамени невидоизменето нашето некогашно време; впечатлива слика на разделбата со оние што одеа на туѓина, сликата на велигденското оро, сликата на жетвата се составки на духовниот пејсаж на македонската географија и обраќањето кон неа не значи враќање кон нејзиното време туку протест кон духовната унификација што произлегува од нашата инертност.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Како таков Христов мошне придонел за ширењето на вистините за историската самобитност на македонскиот народ, за неговите поробувања и разделби, за неговата антифашистичка борба за создавање на своја целосна држава.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Од разделбата збунети не го ни испративме – па ни тој не ни рече збор.
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Ближеше часот на разделбата. Таа сакаше да останам што подолго, наслутувајќи дека ова ќе ни биде последната средба.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Брз е тој чин на разделбата! Маските на тагата паѓаат од лицата.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Планинска патека води покрај прошталната чешма. Тоа е место на печалбарската разделба.
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Апсењето на стариот крпач Адам го заборавија, бракот на писарот и бабицата тромаво и еднолично течеше - без разделба и без деца, агентот не претставуваше веќе никаква новост; се заситија луѓето од него како деца од дрвена играчка, скршена и деформирана, на која ѝ се излижала бојата.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Песната што печалбарот ја пее при разделбата со својата љубена млада жена.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Додека пловеа по преполните тротоари, никогаш сосем еден покрај друг и никогаш не гледајќи еден во друг, тие водеа необична конверзација во продолженија, која блеснуваше и се гаснеше како светилката на светилник, ненадејно прекината од приближувањето на некоја партиска униформа или од близината на телекранот, продолжена неколку минути подоцна од средината на реченицата, потоа нагло пресечена при разделбата на договореното место, и продолжена речиси без секаков вовед наредниот ден.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Никако разделбата да ја довршиме.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Се почувствува како главен виновник разделбата меѓу мајката и двете рожби.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Со одлачувањето - настапува делба, почетокот на разделбата и се создава нов однос и врски.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Можеш да си замислуваш далечни патувања, средби и разделби...
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Застанаа некаде во центарот. Му подаде рака на разделба.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
