резиме ср.

резиме (ср.)

Тоа што го бараа надреалистите, во откривањето на новата моќ кај источните народи, Аполинер, како признат предвесник на францускиот надреализам, потоа на другите авангардни померувања на духовните потраги, го откриваше во комплексните заложби, во сложената личност, во потрагите на Фаик Коница во европското и балканското минато, во енигмите на јазикот, како резиме на човековото живеење во времето.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Книги есеи - Записи за нацијата и литературата (1985), Нови записи (1989), Македонски дилеми (1992), Резиме за мојата генерација (1998), Болно племе (2000).
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Сакаше да ѝ го пренесе резимето на последните вести на британската радио станица Би-Би-Си кои потајно ги следеше, дека против Југославија се подготвува напад.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Очигледно, нерамномерната битка на поединецот со судбината, маката на човечкото суштество кое се наоѓа себеси целосно вон хармонија со светот во кој живее, кое, доведено до очај, го смета животот невозможен, но се плаши да умре – сето ова овде е прикажано на драмски јазик.
„Бетовен“ од Џорџ Александер Фишер (превод Јана Андреевска) (1905)