сантиметар (м.)
Ако погледам уште малку ќе ги видам и првите фиданки На таканаречената ботаничка глобализација Која најстрого пропишува краставиците да бидат прави И да не бидат подебели од осум сантиметри Ако сакаат да бидат пропуштени до трпезите на Европската унија Истата мака си ја имаат и доматите, празот и компирите На кои уште незасеани им се дава до знаење Дека во Европската унија сакаат само прави и мазни И кој им е виновен на кривите краставици
„Сонот на коалата“
од Ристо Лазаров
(2009)
При секое мерење тие десет сантиметри ги паметиш и ги додаваш.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Паднаа досега уште пет сантиметри од проклетството.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Таа го помести својот незграпен чевел неколу сантиметри и намерно скрши едно гранче.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Долги се педесет до шеесет сантиметри а дебели не повеќе од пет.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Си имам четириесет сантиметри широка, рогозина во коњската барака меѓу падавичарите и тоа ми е доволно.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
На пример, ми падна в очи дека Катерина не седеше во скутот на Мирко Бунде; беше расположена на софата; но навистина го беше навлекла на колковите спомнатото крпче од здолниште кое во најдобар случај можеше да прекрие само четириесетина сантиметри од оној предел помеѓу нејзините колена и делот на слабините од каде скапоценоста, нејзиното папоче, што не смееше толку лесно и неодговорно да се раздава на туѓите погледи, срамежливо наѕирнуваше како роза или како око.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Меѓутоа, единствената личност што мене ми остави впечаток за време на ова интермецо на мојата вработеност – тоа беше кондуктерот во трамвајот кој со својата алатка за дупчење билети ми го поништуваше денот; ќе го кренеше тоа парче хартија, мојот неделен возен билет, ќе го вотнеше во отворената челуст на својата справа и некакво невидливо мастило на него ќе поништеше два сантиметра – и еден ден од мојот живот – еден скапоцен ден кој ми носеше само замор, ниту приближно со онолку пари колку што ми беа потребни за да ја продолжам таа бесмислена работа.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Има уште дванаесет или тринаесет пати по пет сантиметри.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Беше тоа шарено змијче, долго највеќе десетина сантиметри.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Одеднаш тој го забележа лицето на Џулија на неколку сантиметри од своето мртовечки бело, бело како креда лице.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Земјата лесно се сурива и тој, потпрен со лакти и колена, сантиметар по сантиметар лази напред.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
На горниот крај имаат два рога, кои се долги до пет-шест санитметри.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Залудно, не можеше да се подигне ни еден сантиметар од подот.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Направи очајнички, неиздржливо болен обид да се помрдне, барем за еден сантиметар во која било насока.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Додека гостите, со помош на организаторот Ниротакис Алимакопулос, ги заземаа своите места крај масите, Ласте Думбаровски беше растрчан меѓу нив делејќи им најлонски кесиња на кои, од надворешната страна, веднаш под стилизираниот амблем на „Здравје“, беше напечатена негова фотографија, крупен портрет во погледот исполнет со грижа за здравјето на народот, а во секое кесе, во тенка лимена рамка со димензии 30Х30 сантиметри, беше сместена фотографија со мотив на трн, најчесто магарешки.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Зар нашата болка е неколку сантиметри поголема од вашата?“
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Го одредивме местото и го обележивме. Имав едно жолто дрвено метро, последните десет сантиметри му беа паднати.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
„Еве, интересно - Дојранското Езеро расте по топење на снегови и изобилни врнежи во земјата - Можно покачување на водостојот уште за 40 сантиметри - Најголемо покачување од еколошката катастрофа на Дојранското Езеро.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Зедов лопата и натрупав снег во висина од шеесет до седумдесет сантиметри, онолку колку што беше висок Стефан, внукот на мојот пријател.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
