седма (бр.)
Триесет и осмата ме подбраа и дури четириесет и седмата се видовме.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Топката е седмата димензија или вечноста на целото.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Нејзината цел била да ја испере нечистотијата насобрана од работата на оние кои се задолжени за одржувањето и развојот на седмата уметност, односно на кино индустријата.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Ниту еден ваков поразувачки доказ не можеше да ги спречи младите филмаџии да бараат пари за филм, во услови во кои седмата уметност се третираше како луксуз и очајно чуваше небаре кинеска ваза: не користеше никому, но светкаше присутно за да некој, понекогаш, не сакајќи ја оштети...
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
Втор предзнак Повторно јули врел ме раздени весело, седма годишнина, да прославиме заедно, во природните убавини македонски тргнавме рано, кон некое мало мавровско село.
„Портокалова“
од Оливера Доцевска
(2013)
Мислеше на својот Брат. ... Минуваше илјада деветстотини триесет и седмата.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Вечерта, додека вечераа под слабата светлина во одајчето Чана прво го искара Дончо дека иако има сила и снага на големо дете, не треба да заборава дека е во седмата и дека оваа есен ќе треба, заедно со Пела на Пелагија, да појдат на школо и таму, седејќи на кареклите, да го учат животот.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Ако не знаел, зошто тогаш последните зборови до мене, кога заспивал во Господа, во светлозрачниот Рим, на четиринаесеттиот ден од месец февруари, на вториот индикт од создавањето на светот, шест илјади триста седумдесет и седмата година, ги запишал на писмо, на книга стуткана, со својот ситен, неубав краснопис, и рекол: „Ова да му го дадете на отец Иларион.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Дури тогаш писателот забележува дека стигнал при крајот на седмата страница, дека околу него се множат нови пливачи и дека тој станува некако сè повознемирен...
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Татко стапнуваше во седмата деценија од животот, а другарот Чапаев ја немаше поминато дури ни половината од овој живот.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
„Ти што дрвиш до нос си се закопал во седмата деценија.“
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
