симит (м.)
Не бил шофер! Бил висок, висок политичар, а јас и симит погача го честев!
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Пижаместото протегање на балкон. Двете симит погачи и јогуртот.
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
Та, вела, со симит, со симит и шеќер ќе и рана јас ако оплескале понекој.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Погачите беа приготвени со чисто овчо масло, ама и симитите и ѓевреците сусамлии сигурно беа многу вкусни.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Таа беше едуцирана на инакво однесување, на друг јазик, на потивок говор, на друг начин на облекување, на други вредности, нејзиниот маж на симболично навестено, ненагласено носење брада, на класична музика, на Европа, на германски повлијаената кујна, на фин бекерај, не на груби лебови, симити и јадења што се носат на глава во зачадените турски фурни, на инакви вкусови, со други културни печати, на Западот, во кој Истокот се вплетуваше како идеја за далечното потекло, длабокиот корен, идентитетот положен во далечините од минатото.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
