слезе (св.)
Некаде квечерина, се пушти глас дека пак ќе нѐ слезат да чекаме.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ме потфаќа некој виор, ме турка откај луѓето и не ме пушта да слезам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Нѐ слегоа и ќе нѐ праќаат во најблиското село.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сигурно повторно слегло да ме види, си мислам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Нѐ слегоа да се исправиме, што се вели, да се размрдаме.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Не можев да слезам долу и да видам одблиску и со рака да пофатам.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Добро би било да слезеш утре в град...
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Ме одведе на периферијата, и јас, штом слеговме од автобусот, видов дека во градот гостува циркус.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Слезе на буништето на животот и во правта на разурнатите денови трага по солилото и поилото на осаменоста
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Босите нозе и правта се родени негде далеку но соништата ќе слезат и од белиот ѕид.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Беше ги слегле во едно нивиште под патот и веќе им ги врзуваа очите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ти ги љубам градите кротки на кои лежи студена жолтата каверна на ноќта да ти ги покренам двете гранки безлисни Слези подлабоко од тревите под нас е сѐ жолто Се нуркаме во заедничките длабочини по смислата на оваа долга ноќ што нѐ соединува во нашата брза љубов Што сме ние двајцата што крадеме од тишината кога молчат сите прозорци жолти Дали да се вратиме во нив како сомнамбули со парче смисла во очите Или да се препуштиме затворени во ова длабоко нуркање сред ноќта што нѐ открива со една утеха за сите мртви шумови што молчат од прозорците над тревите жолти
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Месечината не може да слезе во долот и во долот е секаде темничина.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Излезе наврапито од својата хотелска соба и со празното куферче слезе да појадува.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Ѓорѓевица слезе во келарот и од таму се врати, носејќи мала дрвена кутија.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Слегов во визбата. Кај храната, водата и зајрето. Кога таму, што ќе видам!?
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Со насолзени очи слеговме да ја видиме, да ја галиме, да ја гушкаме.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
И кога ќе видел татко оти не запира со свирењето, ќе му викнел да слезе и со некое ноже ќе му ја дупнел гајдата.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
На часот на Силјана му текнало та слегол во двор и го зел ѓерданчето и го качил на куќа та го скрил во сламата.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Слегов на станицата и сега не знам кај да одам потаму.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
