слеп (прид.)
Сестрата, во некоја чудна меѓусебна приврзаност, живее со слепиот брат.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Тие се слепи за златестата боја на нејзините кадри.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Мајка ми која го преживеа крлежот во увото во планинско село во минатиот век и пукнување на слепо црево во интернат во туѓина каде што ја идентификувале со плочка со бројче околу вратот далеку од дома и од родителите, почина на клиниката која е на десетина метри од моето работно место во истиот момент додека на брифингот се фалевме колку се успешни реформите во здравството.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
И војна во оној априлски ден кога се увери дека поднаредникот сепак имал веѓи над слепите очи.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
— Најпосле си заклучи и си вели со умот: „Се виде, таа, џанум; тој ќе биде, крив, слеп“.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Кога си заминуваше светлината Денот квичеше како слепо кутре И го фрлија в река Ако ја надвие водата и залае на песокта Ќе му стане водич на слепецон што чека на брегов
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Минаа години откако барем една птица прелетала низ големата слепа школка на небото.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Организацијата беше и е завиена во тајна, така што долните нејзини членови се слепи орудија за исполнување само на работи диктирани од горни причини и интерес.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Треба да бидеме слепи за да не го видиме тоа што е очигледно.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Тука тие се заинтересируваа за прашањето за нивната народност, за српските филолошки и историски аргументи за нивната народност, за српскиот патриотизам и за неговото крајно изразување во вид на шовинизам или слепо претпочитање на своето пред туѓото, за причините на српскиот шовинизам, за улогата на Србија во сегашно и во идно време во македонското прашање и за многу други важни и интересни прашања.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Народот, од своја страна, би рекол: Се држи како слеп за стап!
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Зениците на малиот крадец се раширија уште повеќе; престанувајќи полека да бидат слепи, тие ги одлепуваа предметите од мракот сѐ додека не се задржаа на големата и таинствена каса на ќошот.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
„Слепа паника. Не можев да не помислам дека тоа излегување ќе го платам со жолтица или дизентерија, треска или нешто слично.” „Треска?“
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
И така, во нивниот слеп полет со лоши инструменти, го одредуваат не само местото каде тие ќе се приземјат, туку каде ќе ги приземјат оние што не им се блиски или што не им се на очи.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Та сега како слепо кутре ме глода до коска.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
И се отвори небото
како екстаза, луцидна за себе
слепа за сѐ друго!
Човек пред човека не се отвора
на таков начин
ни во исклучителните мигови
на премин од еден во друг
и излез
вон себе.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Во него ѕвони тревога, тој не знае удира ли по неговото чело како слепа птица крикот на болот или болниот е нем и бесчувствителен за неговата химна.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
За прво треба да видиш да не е нешто глув или слеп, да не е некаде изгорен, да не криви со нога или со рака.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Но игуменијата не била руменолика девојка да ѝ се радува и да се кити со кукурек и јаглики: доаѓа време кога јаболкниците ќе бидат нападнати од гасеници, а компирот од кртови и слепи кучиња.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Истите ја отвораат устата и стотица слепи кокошки се предаваат, всушност, оставаат да бидат отепани без зрно барут.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
