среќен (прид.)
Видоа дека тој миг можам и со смртта да сум среќна и ме послушаа.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Моите пријатели - сликари, писатели, интелектуалци - живееја во среќна опозиција на режимот, сите дисиденти, сите во подземје...
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Принцот среќен, насмевка бликна.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Во дворецот сите оро вијат Ноќта падна, не можат да спијат Радосни и среќни песни пеат Насекаде играат, весело се смеат.
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Тешко е да го задржам погледот и да разберам дека колку и да се трудев да бидам среќна да уживам во моментите на задоволство имав чувство на непријатност, неприродност и грижа од вината дека тоа не го заслужувам.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Сега можам да напишам илјади нови страници, но ќе го нема среќното лице на кое му се наменети.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
И во следниот миг видов млаз кон мрежата; миг потем видов светлина, страотен блесок, десет илјади пати посилен од Сонцето, како очите Господови; таква светлина никогаш во животот немав видено, господине судија; светлина еднаква во сите свои делови, виолетова, облак од светлина што не е во едно време убав а во друго неубав, ниту за едни е убав а за други – не; таа светлина траеше само еден миг, кој ми се виде цела вечност, и јас знаев дека и Јан Лудвик ја гледа таа светлина од прапочетокот, и како бев вон себе, исплашена, во шок, јас бев среќна што Јан ја виде таа светлина, уште еднаш.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Сфатив дека е само среќна околност тоа што до сега ништо лошо не се случи.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Гласот му се ширеше по целото Езеро! – Тој барем почина среќен, не го виде твоето заминување.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Мислам дека на ниеден крај од светот не можам да бидам посреќна.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Среќна сум што сум се родила во такво рајско место, и по изгледот и по доблестите на мештаните тоа место навистина наликува на рај.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Речиси сите сиромашни семејства се среќни или несреќни на ист начин.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Ќе бидам среќна ако читам и други книги од овој автор.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Ти си и утро и ливада, непрочитана книга со заветен наслов кој мириса на среќни луѓе свежи лилјави цветови и топла живеачка;
„Омајнина“
од Афродита Николова
(2010)
Мајка тврдеше дека Татко ѝ се доверувал дека цел живот во библиотеката, трагал по магичниот редослед на читањето кој ги покажувал среќните излези за семејството, одговорите на големите прашања на егзистенцијата, во кои било вклучено и прашањето на враќањето во родната земја.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Мајка се чувствуваше среќна, како на денот на заминувањето во Италија.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Сиромашните семејства се среќни или несреќни секогаш на ист начин.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
И зошто да кријам, бев среќна дека барем неговиот сон ми верува штом ја отчепил стерната за да дотече вистината.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Постепено таа станала свесна дека нема да бидат никогаш среќни со мажот поради таа страшна вистина, колку и да се сакаат.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Не миејќи се, се соблече и се искраде од собата во која среќните љубовници спиеја со залепени грбови.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
