страден (прид.)
Реките од живи и пробудени сили на копачи копачки и страдни голи гладни по целата земја!
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
Небаре и рипчињата знаат дека во страдни денови рибарите не фрлаат мрежи.
„Молика пелистерска“
од Бистрица Миркуловска
(2014)
По којзнае кој пат неправда нова на народот обесправен, страден сакаат обезличен да го видат до смрт да го остават покорен и гладен
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Пеш по светот поема Песна прва Греј, о мила месечино, сјајно, греј и огреј ми страден род, во мачна душа шепни му тајно за дните нови под златен свод.
„Песни“
од Коле Неделковски
(1941)
Штом некој од жедност посакаше вода да пие - служеа децата страдни.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
На деда Богомил земјата ровка, мека, набабрена за род, со страдна душа чека ударите ни јаки со мотиките остри по троскот пелин трат!
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
Јас не можам среќна да бидам сѐ дури во мака страдниот народ се витка! "
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Па и кој ли ветар вее и ме фрла в силен студ: дали сенка на див силен ели страден мајкин лик?
„Песни“
од Коле Неделковски
(1941)
Блазе си ви, велам вам присои ладни, што чувте кај грми на пушките екот, пет векови гласат премрежиња страдни, вик јуначки сега прогласува векот!
„Локвата и Вињари“
од Лазар Поп Трајков
(1903)
Но кога дошол за игумен во манастирот отец Никодим Синаитски, страден за сонце што во изобилство го имало во Синаја, ги разрушил сите тие тесни и мрачни келии, ги преправил, ги преуредил: им отворил големи прозорци да гледаат кон езерото и Полето, ги споил и направил за себе убава одаја за спиење, бања за капење, простор за вршење нужда, одделение за држење пијалоци и трпеза во која ќе го служат.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
О ти, моја душо страдна, О ти, ум мој – пламнат жар, не се нити сенки вијат, нити мајкин страден лик, туку, ах, е прво либе, сон не знае, гори в жал гради кине век да скрие – чека в младост ноќ и ден.
„Песни“
од Коле Неделковски
(1941)
Барем во еден миг да си помислил на милионите гладни, на милионите страдни, на милионите во крв што се дават, на твоите несреќни браќа, не ќе си имал совест, мило момче, толку мирно да седиш на таа карпа, да си тераш луд ќеиф.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Ако тргне надолу, по патот покрај брегот, набргу ќе избие на границата, а не беше особено страден по средби со властите и нивните органи, а не гаеше ни тајни копнежи за бегство по Америки; ако појдеше нагоре, над низата викендички меѓу скоквите и желките, отаде голиот рид ќе се изгубеше во фронтовските ровови од Првата светска војна, низ кои уште можеше да се сопнеш од некоја рѓосана граната или барем на закопани чаури, од пушки до топови - за што инаку требаше да си подготвен, а не вака разгаштен за летување.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
20. Оставете го нека спие долго во часов час не е ниту век пред вечноста на ова постоење ново Од ридот тој над водите им збори за зората на страдните и морни под месецот што сонат дален сон
„Елегии за тебе“
од Матеја Матевски
(2009)
НИКОЛАЌИ: Се разбира. Ти знаеш дека јас за жена сум страден, а за стока и пари дал господ!...
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Можеби желна болна смрт, црна магија
страдна по топли утроби
ѕвездени мигови: ренесанса.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
И ја те црна преминав, со страдна душа останав.
„Песни“
од Коле Неделковски
(1941)
Без клун ќе си вечно страден, туѓи јајца не ќе крадеш.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Па ли за бој, ех, подигнат од страден народ прок’лнат, ели за дните престари кога е скинал синџири?
„Песни“
од Коле Неделковски
(1941)
Каков восок во ушите, жено, ништо не ќе те спаси тебе внатре ти пеат сирени скитници страдна да те галат секој миг, осудена си зли ветрови, очи и ретки птици.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
