товари (св. и несв.)
А идат и некои добици за кои не се сеќавам да сум ги спрегал, да сум ги товарел.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Младите беа мобилизирани и носени на фронт, беа правени списоци според кои жителите од нашиот кварт беа товарени во возови, и засекогаш одведувани од Виена.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Му се товари анџијата на дуовникот и го моли да го земе Силјана на аџилак, да отаде назад како знае нека си прави.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
А тие со автоматите го собираа лебот во вреќи и го товарија на коњите.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Во мракот нѐ товарија во тие големи камиони и тргаа и ние радосни и весели си мислевме дека се враќаме дома.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Донеси го коњчето да го товариме!
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Животот ме товари со полни бисаги страдања, та морав да ги совладувам премрежијата што секојдневно ми стоеја на патот.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Покрај другите неправди со кои се товари приведениот, се придодава уште една: го опкружуваат со надгледувачи со единствена цел да ја нагласат понижувачката улога во која се наоѓа.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Подоцна другите слушнале како пцуе, всушност без збор ја товарел двоколката и бил намуртен колку што бил и Онисифор Мечкојад пред да се изгуби од пред нивните очи и од синот со иста обетка на увото каква што била и неговата.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Денот го поминавме во една шума. Ноќе нѐ товарија во камиони и во зорите стигнавме тука.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Во камионот ми товарија триесет тешко ранети и право во Корча и веднаш се вратив назад.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Утрото пристигнаа камиони, нѐ товарија во нив и нѐ растоварија пред железничката станица во Битола.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Ги раскрили двете врати од задниот дел на карванот и почна да го товари багажникот неисчистен откако го беше купил како половен: ногалките од школската табла, топот платно, летвите за распнување на парчињата платно во различни формати, рачна пила, чекан за ковање прави и клешта за вадење криви клинци, полни кантички со нови бои, врзоп четки во сите должини и дебелини, пачка шпахли, самоделска палета од шперплоча во облик на енормно зрно грав, шише со терпентин и шише со растрворувач, а на крајот и куп крпи за бришење на маслосани раце и по некој мрсул солза.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Издробените грамади се товареа на железната крошна во која ме спуштија во тунелот под земја.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Ќе им фрлам малку сено да жуберкаат, вели, а утре ќе ги товариме.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
А што сѐ превиде тоа ковчеџе откако пред многу години го купи и му стана составен дел од неговиот живот; се фрлаше во разни превозни средства завиткано во вреќа за да не се гледа, да се заштити или да се носи полесно кога одеше пеш или кога му го даваше некому да го носи; не ретко му служеше да ги потпира на него плеќите или главата на разните железнички или автобуски станици чекајќи воз или автобус за некаде; да седи на него како на столче на палубите од бродовите во долгите деноноќни пловења; да го товари на коњи, магариња и камили по патиштата каде што само тие можеа да одат, да се изложува на ризик, да си го става на коцка животот поради неговата привлечност и будење љубопитност кај разните луѓе што го придружуваа или со кои доаѓаше во допир; да го продава кога ќе немаше пари и пак да не го продаде за да не се одвои од него; да му ги менува или крши катинарчињата кога ќе ги изгубеше клучињата, да го чисти и дотерува кога ќе се наводенеше од дожд и снег, да му го повраќа сјајот, убавината; да им го остава понекогаш на газдите како залог додека дојде до пари за да им ја плати станарината; тој му беше единствен сведок, придружник и другар во патувањата носејќи налепници од разни места и хотели.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Ранетите веќе се товарени на коњи и носилки, а жените распоредени по четири на секоја носилка и по една на коњ.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Се товарија на товарни камиони и чекаа во готовност.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Товарена со нарамок дрва за малку ќе се сопнеше од расфрланите обувки на прагот.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Низ прозорчето од ќелијата Наќо ѕиркаше во дворот и ги гледаше полковниците каде што се приготвуваа да си заминат товарејќи ги коњите со торбите.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
