цигара (ж.)
Една цигара држам в раце, а друга барам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Пубертетлијата извади цигара и ја запали.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Сега можноста за пушење го заинтригира, не само да запали цигара и да ја пувка, туку да ја пуши како едно потполно ново искуство.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Французите многу се излежувале, имале таму направено бањи, добивале неограничен број цигари, а какаото им било како вода.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Се лажев. Во фоајето забележав дека на необичен начин ја држиш цигарата.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Во здивот гребеше остинат чад од цигари.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Машината веднаш ја стави кутијата цигари на послужавникот, заедно со кибритот, тој ја скина црвената лента од целофанот на горниот дел, го отвори едниот ќош од опаковката и извади една цигара.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Не вадејќи ја цигарата од големата уста ја цицаше и ми дуваше в лице лут чад.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Отиде до автоматот за цигари и стави дваесет и пет центи во жлебот за ковани пари.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Догорчиња од цигари, згужвани мисли на подот и пластична насмевка, извиткана од пречеста употреба.
„Зборот во тесен чевел“
од Вероника Костадинова
(2012)
Снимателот немаше доверба во својот асистент да му ги даде инструментите што си ги задржа на вратот како амајлија, иако во штабната барака не го очекуваше некоја неизвесна судбина освен да пие ладно кафе, да трга цигара по цигара и одвај да чека да му понудат од шишето што се криеше во бирото.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Тој во десната рака држи запалена цигара од која се креваат думани кои толку ја загрозуваат околината што сѐ живо веќе кашла, венее и умира.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Во Лерин запознав еден постар господин кој продаваше весници и цигари во трафика.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Низ мускулните ѕидови продираа неговите слатки зборови и оставаа траги во јазелот на мостот оставаа дамки на запалена цигара врз хартија или допир од машки раце Нож ли беше во темниот мрак каде двете тела разгорени се влечеа?
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Палејќи цигара по цигара откако минаа повеќе од пет часа чекање, беше сигурен дека автобусот ќе пристигне дури по полноќ во ситните часови.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Мастиката му се излева од раката, пепелта од цигарата паѓа на сите страни а од устата му излетуваат колку зборови уште повеќе плунки.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Мене ми е прва цигара и гледам како се трга чадот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И чадот од цигарите не им се помрднува од пред лице.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Тој извади тутунќесе, од весник скина парче хартија, свитка цигара и запали.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Тргна уште еден дим од цигарата и ја зафучи пред себе.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
