цикне (св.)
Една мала, топчеста бригадирка, преврзана со бела шамија, кога усети дека ја блисна студена вода и и’ се разлеа по градите, цикна преплашено и го испушти чанчето на земја; Мече се засркна од смеа, а после нацрпи во црпалото пак вода и уште неколку пати ја плисна бригадирката, која што беспомошно се обидуваше да се одбрани со раце: – На, сакаш уште!
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Другарот Корнулов се јави уште еднаш, овој пат со Папокот, шетаа од оган до оган, ги убедуваа луѓето дека одовде никаде поубаво не може да ни биде Гледате колку земја се шири пред вашите очи, знаете колку е богата! и дигајќи го гласот цикна другарот Папок, местејќи си ги окалките над истенчениот нос Тргнавте по еден извеан старец другари, само сте се запрашале ли каде ќе стигнете со неговиот ум?
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
