шарм (м.)
Наспроти опасниот изглед, имаше извесен шарм во неговото однесување.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Париз градот на романтиката, на шансоните, на шармот... и на сѐ уште што не стана моја реалност.
„Животот од една слива“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2014)
Навлегувам во нова фаза, најдобар спој од сите тари и добро познати умерености, опуштеноста, аналитичката промисленост, посебниот шарм и добронамерност се моите основни инстинкти.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Белата кожа со нежни кремасти бенки ѝ даваше специјална привлечност со бебешки шарм.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Мертен чувствува дека оваа тишина која ја исполнува замолкот пред предлогот да се уништи една вековно стара светија која е чувар на колективните спомени на јудејството во овој град и на овој древен простор, треба брзо да се надмине, па – веќе не барајќи поткрепа во ликот на својот двојник во униформа - се обидува да ги замајува со својот филосемитски шарм, на кој, помислува, можеби уште и му веруваат.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
На овој степен, од клучна важност за шизофреничарот е да ги почувствува сиот шарм и сите убавини што почиваат во меѓупросторот меѓу внатрешното и надворешното, и на сето она што е опфатено со доживувањето и откривањето на она што навистина му припаѓа на сопственото јас.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Секој ден треба да се обидеме да ги инспирираме другите, можеби не сме совршени, но во сите од нас постои светлина, харизма, шарм, глас кој ги инспирира другите околу нас.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Девојчево беше под принуда публиката да ја освојува со силата на вродениот шарм, гестот и актерска игра.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
Усните му беа бузлести, влажни, како џигер посинети и со некоја растегливост поради која час оставаше впечаток на човек со шарм, на ведро небо на кое сепак се појавуваа секавици што оддаваа опасно зол човек.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
А во шоуто Бил со невиден шарм, духовитост и сарказам мама ебава на сиот можен регрес и репресија, малоумни предрасуди, ретардирани заблуди, политичка подлост, јавна злоупотреба, масовна глупотија... односно, со сите криви Дрини на вечно правата Америка.
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
Не сте можеле да го почувствувате прикриениот шарм на живеење во спаваона со уште 20 и кусур мажи.
„Филтер Југославија“
од Константин Петровски
(2008)
Стомаче несоодветно за годините, што покажува дека е уживател во земските благодети, меѓутоа, поседуваше шарм уникатен и вреден за внимание.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Единствено нешто што го вадеше беше неговиот шарм.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Всушност, кога Јан Ван Ајк би сликал и со урина и измет, резултатите би биле исто така генијални, но паметниот Јан ван Ајк и брат му Хјуберт ги користеле своите најдобри можности - и гледај ги тие фантастични ремек дела во кои ингениозноста на шармот се натпреварува со генијалната длабочина на идејниот контекст на тие умови...
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Дали тоа беше сожалување, психолошки предизвик или паднав на неговиот шарм. Можеби сите три факти заедно.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Луѓето што ја створија оваа атмосфера поседуваа талент, шарм и ерудиција.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Туристичките места беа испразнети од летните гужви и имаа свој посебен шарм.
„Седум години“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2012)
Шармот на невидливото ќе го опседне
и тука навистина ќе наликува на тебе;
ќе пребарува по писмата, песните, интервјуата
ќе разговара со современиците, преживеаните
ќе ги препрочитува нивните мемоари
и дневници
ќе гази по рабовите
ќе се загледува
де на лево - де на десно
одржувајќи рамнотежа
за да стигне до крајот
со непрестан зазор да не би да падне
некаде на полпат
како тебе.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Таа не е ни мршава ни дебела, туку со шарм ја пополнува својата униформа со боја на орхидеја.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Овие два облика на дистанца, временска и просторна, како да ми беа вистински неопходни, особено со шармот и со расцутот на провансалската природа, да се вратам во далечните спомени кои, како грутка исполнета со болка, беа задржани во душата, особено да се сетам на моето неславно враќање, во пролетта 1979, кога во родната Албанија се славеше стогодишнината од раѓањето на Сталин.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
