шпионче (ср.)
Но најнепријатно беше сепак сознанието дека не само шпиончето туку и мене ме измачува слично сомнение, а тоа значи дека во горчливите прекори на оној пакосен глас има и премногу мои зборови!
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Или само се обидував да го тргнам од размисливе шпиончето?
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Дека најмалку можело да станува збор за шпионче бидејќи спомнатата личност во текот на војната била курир на другарот Ведран.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Всушност тој глас на проклетото суштество или шпионче, кое дебне од длабоката скривница изградена во мојата утроба (во секој случај таа скривница се наоѓа таму негде, добро камуфлирана и непристапна поради недоодната мрежа од коридори) најбезобѕирно ме исмејуваше.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Стојам простум и гледам во шпиончето на вратата. Немам друго за гледање.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Затоа Милошевски да престанел да интервенира бидејќи за спомнатото шпионче можело да се случи да се заземе и лице од највисоко место во Внатрешни.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Мораш да стоиш простум пред шпиончето од вратата, а оттаму постојано некој те гледа и во нешто те расколебува.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Но што да правам со спиењето: само што си се завиткал и шпиончето ќе се јави: — Рацете горе, извади ги рацете!
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ќе го затнам шпиончето и ќе гледам некаде во нешто, којзнае во што...
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ама, само што ми отишле очите на таванот, ќе се јави гласот од шпиончето: — В кроват нелзја лежат25.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Некој му рекол на Милошевски дека манукот на ќерка му е едно обично шпионче, и дека братот на неговиот директорот, другарот од УДБА можел убаво да го подисплаши, се разбира ако го повика кај себе и му укаже дека младото девојче што го има заведено е ќерка на свештено лице, угледен граѓанин.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Но баш ме боли за Јонче шпиончето и за ломотењето на Богдан.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
