врева (ж.)
Дење немаше ученичка врева и смеа зашто долетуваа железни птици и биеја по словото и зборот.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Од пеколната врева сонцето искпука и ја нападна земјата со усвитен дожд.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Зад неа во земјанката влезе студенилото и вревата на снежната бура.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Тие беа толку навикнати на бучавата на камионите со приколки и на двокатните автотранспортери, што дење и ноќе одекнуваше на автопатиштата, но и на брмчењето на авионите над нивните глави, како и на далечната врева на фабриките, валавиците и леарниците, така што мораа да подзастанат и да ги начулат ушите за да ги слушнат, онака како кога сакаме да го слушнеме отчукувањето на ѕидниот часовник во некоја соба.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Во таа прекрасна врева не забележавме дека одморот завршил и дека веќе влегла наставничката по македонски јазик.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Тоа беше врева од која се стегаа забите и се крева косата на тилот. Омразата почнуваше.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Некаде пред него се разлеа врева од гласови.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Кренавме врева, почнавме на мајка ми да бегаме додека Киле послушно веќе си ја врзуваше шамијата преку капата и преку ушите и под брадата.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Се поврати од сите страни вревата на животот. –Чанга се врати! Да живее Чанга! Да живеат козите!
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
До нив допираше нејасна врева од многу гласови, песна и тврди удари по камениста земја.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Кога стигна на местото од кое допираше вревата виде само една толпа од околу двесте или триста жени како се туркаат околу тезгите на уличните продавачи, со трагични лица, како да се проколнати патници на брод што тоне.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Вревата и шумот на моторите ненадејно спласнаа.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Нѐ пречека чадлив воздух и пијана врева.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Старицата не ја интересира вревата во дворот.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Необичната врева што настана го разбуди малиот Мартина исто како кога замислено одите некаде, а некој одеднаш ве тупне по рамото одзади.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Владееше тешка пладневна тишина, само откај реката ветерот ја донесуваше вревата на младинците, како да сакаше да го потсети да побрза.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Знакот на трубата направи огромно количество врева.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Она што излегуваше од него се состоеше од зборови, но тоа не беше говор во вистинската смисла на зборот, тоа беше несвесна врева изговорена, како квакањето на пајките.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Селската врева ги бакна усните замислени и очите запловија во зелените езерца на ридовите.
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Среде вревата ќе набасате и на такви кои вџашено допрашуваат дали слушате дека брмчат пчели и бумбари и дека тукушто не почнал нивниот заеднички десант врз Фиренца.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
