горе (прил.)
По четириесет дена душата ќе му летне горе и Бог, ако е лицемер, може и до себе да го прими.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
При сѐ што беше речено погоре за новото течење во развивањето на националното самосознавање кај нас, ми се чини оти мнозина од вас во моите мислења и зборови ќе видат само една мистификација.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Кога ќе ве ослободам, ќе ги видите ледените скалила што водат горе во белиот свет.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Може да биде сосем спротивното на тоа што го реков јас погоре за комитетите, т. е. тие се готови да ѝ дадат на Европа секакви гаранции Македонија да не се соедини со Бугарија, но тие никојпат не ќе се согласат да се упразни во Македонија бугарскиот јазик и бугарското име во полза на централното македонско наречје и името „Македонец”, со други зборови, тоа што го реков јас дека имало само еден чекор од таа положба што Македонците и македонските комитети по македонското прашање се држат кон Бугарија, па до полното отцепување на Македонија и Македонците од бугарските национални интереси, не е право, зашто не еден чекор, ами цела пропаст го одделува едното од другото, и комитетите ќе покажат најсилно спротивставување на новото течење; 2) ако се допушти оти комитетите никојпат нема да се согласат со упразнувањето на бугарското име и јазик од Македонија, а заедно со нив против новото течење ќе биде и целата македонска интелигенција со бугарско образование, тогаш од каде ќе црпи сила за себе новото течење?
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
На тоа прашање јас одговорив кога зборував погоре за борбата со пропагандите и за поставување на нашиот народ во добри односи спрема сите македонски народности.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
- А ти не се плашиш ли? - Па, не знам. Но сакам да видам како е горе. И да погледнам оттаму. Никој досега не погледнал...
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Горе празен ходник од кој се гледаа само странични ѕидови како во коцка и од сите страни по една врата.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Беа богати бели партали јужен снег и којзнае како сѐ уште не се свршува таму горе и еднаш да преврнат.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Јас погоре реков оти поголемиот дел од членовите на комитетите ќе бидат за борба со новото течење.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Се знае оти сите тие господиновци си ги имаат најгоре од сѐ своите лични интереси.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Горе татни пазарската бучава и двајцата настојуваат со сета сила да ја кршат карпата.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
А малце потоа и како да го наслушна неговото неизговорено додворување дека решението да живеат како што умеат а притоа и да го искористуваат најслаткото од животот е нивно и само нивно… а на оние горе, рамнодушно им ги отстапуваат грижите и вечната жед.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Многу време замина и болката почна да му се собира горе на главата.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
„Абре како можеш така да седиш, да не дојдеш горе кај дуќанине?
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Велеа дека и онаа чешмичка во горниот дел од Маказар, единствената во тој дел од која се служат луѓето за пиење и за домашни потреби, ќе секне, зашто и таа била носена, дамна, од оној предел горе над патот.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Горе се виде, ја украдоа дарванската вода, и никогаш не ќе се врати“.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
И ќе одговорат дека интересите на татковината секогаш се погоре од интересите општонародни и дека последниве се само средство за првите, а не наопаку.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Јас уште погоре реков оти ние сме заинтересирани за целоста на Турција.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Кадијата горе на својата висока положба, гордо седеше на својот ат и одвреме-навреме се обѕираше назад да види колку е оддалечен од своите сопатници.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Нека се зберат сите орли над мојава пепел да вијат ќе ги нахранам за сетно а потем сите беспатја на нивните крилја нека расцутат дива подземна рика нека ги храбри: најхрабриот од вас исколвете го жив на топла крв да ја посадите мојата пепел да заврзе нешто што ќе го поткрене небото горе да има кај да се умре илјадна не стигам!
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
