де (изв.)
Де, бре, кај ја отера, му се насмеале луѓето, ако треба да ти попуштиме!
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
А ти, гледам, си се исушила. Држи се! Гледај ме мене, де!
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Да не велат: Де бре, што е ова - сурија!
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Ајде де да го видам да ми објасни оној што сакаше нешто да ми објаснува.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Е, што е де... сум прднала, ете што! Не знам, може и да ми се пуштило, жив човек си, а и мевот кренат до гуша ми е. Може да ми се украло, некако, јас не чув, ама Јон чул за да ме изеде срамот.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- Де, де! Изгледа си станал на лева нога. Овците небаре ти се раштркани и не ти се на број. -Море какви нозе, какви овци.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
„Е, де ене каде е Кочани! Сите главни и регионални патишта се проодни.“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
- Де, де, Радо! Па ти како да си во куќен притвор, а одењето на училиште ти доаѓа како шетање на затвореник во кругот на затворот.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
- Па добро, де! И моиве не се цвеќе за мирисање. - Разликата меѓу моите и твоите е како меѓу демократија и тиранија.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
— Е, добарден, де, или доброутро. Јас се заплаши да не ме закрпе кучката, та се заборави и доброутро да реча.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
- Е, де, ако не беше ти ќе беше некоја друга! - се сети Никодин. Но, не велам дека и вака ми е лошо.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
- Добро, де! Зар јас не работев барабар со нив.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Добро де, сега! Ами зар под бившите кралеви и цареви ни беше поинаку?
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
- Е, де! Не грижи се! Нека е жив народот, поубави куќи ќе направи.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Ѓаволот се даде на работа. „Де, Митро, сега или никога. Еве ти го душманот в раце!
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Притоа воспитачите, и самите малку земени, на сиот глас викаа: - Ајде летнете, копилиња! Летнете де!
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Но најпрво откога ќе измешавме сѐ, откога целиот небески свод ќе го удревме наопаку, Метеорот помирливо ќе речеше: - Добро де, будалчиња едни, што сте запнале толку, што е тоа најважно, Сонцето или Земјата, Земјата или Сонцето, сеедно, важно да знаете дека се движат, важно нешто се движи, доволно е толку!
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
- Ајде де! Тоа не сум го измислила јас. Тоа го имаат кажано и многу други пред мене.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
ЈОРДАН: Де! Де! Триест лири за Симка и дваесет за свадба, доста се. Педесет лири не се многу...
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
И кога тој, за кого беше побегнала бегалка, ќе ја погледнеше попреку, таа му се вртеше и, со рацете на колковите, му се правдаше: „Е, не фаќа клетва од мајка, де!“
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
