де (чест.)
Читај, само со поголеми прекини за да можеме ние простите - припрости, неписмените, де, да ја сфатиме оваа длабока содржина на длабоки и продуховени мисли на нашите драги од селото Герман...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
- Зошто не му речеш на тато да те однесе на лекар, други очила да ти дадат - ја прашав подавајќи ѝ ги очилата. - Зошто де, од мукает, а и татко ти е зафатен.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
- Ајде, ајде да те видам, - продизвикуваше. - Нападни ме де.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
- Де, де, не радувај се толку! Некакви „овесари“ се! - тврдо и сериозно рече старецот.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Во неговиот стан под керамидата беше влажно и студено и затоа често настинуваше и боледуваше де од кијавица, де од грип или од некоја друга болест.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Промртка Бугаринот што промртка и кога виде дека овој го притиска изусти едно тажно стенкање на чист македонски ГОВОР: — Е, јади ме, де, јади ме, ти падна во рацете! — и ги олабави своите раце од Митревите гради, откажувајќи се од понамошна борба.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
И јас сум бил војник,
имам и син војник. Ама де! Крчмарот се зацрви уште повеќе.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
И тој презриво замижа. Под спуштените клепки ги гледаше само врвовите на своите чевли како отскокнуваат де напред де назад на заплисканата од утринските зраци улица.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
- Добро, добро, де... За тоа ќе му кажувате на политичкиот комесар...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Леташе славејот де ваму, де таму, се премори и ожедне па се упати кон поточето да се напие вода.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Ти не ме викаш како што сум крстен, туку: „бре, море, Коте...“ Јас не сум маче та ќе ми викаш коте! (Сите се смеат и де гледаат во Котета, де гледаат во Депа).
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Чекореше по Глигор. Неговиот широк грб се клатеше де налево де надесно, на три чекори пред него.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
10. ТАМАЌАРОТ И НА БОЛВАТА УЗДА Ѝ КЛАВА - зар посакува, итриот, нивите да му ги оре, колата да му ја влече или, пак, да ја јава и со неа да скока во кас де долу, де горе...
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
Молчи таму... Тфу! - Де, бре, шо си се размавтал?
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Си реков, па добро де, признавам, навикнав на нејзината точност, и сега ужасно ми пречи што јас морам неа да ја чекам.
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
Малку благ од тиквата, малку лут од црвените пиперки, малку повеќе солен, елем, залак се топи, пиперки се шмукаат, бардакот се накрева де од еден, де од друг.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
И дење и ноќе во молитвите ја споменувам Ѕвезда моја... - молејќи се сета згутавена баба Петра неусетно фати да се ниша - де налево, де надесно.
„Молика пелистерска“
од Бистрица Миркуловска
(2014)
- Е кај се де, велам, не знам како да му кажам.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Се порадуваа малку на младенците, де вино, де нешто ракија, сиромашки се направи адетот свадбарски, колку да легнат заедно... ***
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Најди де в календар име Стојанка!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
