еже (ср.)
Освен шумолењето на лисјата, во воздухот се движеа и други ноќни шумови - ут ќе писнеше, еже ќе зашушкаше во сувата трева, осамен стар лисец ќе залаеше.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Пред себе го гледав момчето со боси нозе, косата му штрчеше како на еже -нити дете нити момче. Имаше само дванаесет години.
„Животот од една слива“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2014)
Счучурен е и собран како еже. Заборавен и отфрлен од сите.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Купив нови чаши и ги поставив на кујнската маса; сликите се закачени како што треба и висат под прав агол; витрината ја истуркав во десниот агол од дневната соба и сите украсчиња ги наместив како што стоеја отсекогаш: лулето, кристалното еже, дрвеното кутиче, порцеланскиот свеќник, пепелникот од слонова коска, школките и камчињата што ги донесов од еден одмор...
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
