жити (изв.)
Жива ми била и жити сѐ што ти е најмило!
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
„Света, премила мајко,“ рече таа, здржувајќи ги солзите, „те молам, жити светиот син што го држиш во пазуви, фрли еден зрачец врз мене, ќердосај ме со рулче, та и моиве очи еднаш да престанат да солзат.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Сакав само да знаеш, вели, но да не шириш за ова, жити тебе да не кажуваш!
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Имав време само да го скријам италијанското и да го најдам грчкото знаме! – Каде го најде, жити бога, грчкото знаме? – Си го донесов со чеизот! – Никогаш не го видов ова знаме!
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Ајде жити вера, да не правит беља на селото, та царот не пропаѓат од еден, два, десет, педесет и сто пезевенци.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
- Однеси ме кај кучето, ми вели, жити мене однеси ме, вели, сакам да го видам, да си поиграм.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Да му го врати кучето? Ајде, момче, жити бога!
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Жими очиве, се лажеш. - Жити едното око, другото ти е покриено со крпи.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
- Што се смеете, - однекаде Кејтеновиот син се довлечкал под мојата маса, кажи ми, жити мајка, малечок Леме! Лошо ме заколна.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
- Стори ни абер ако е нешто опасно. Жити сѐ што ти е најмило.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Дај жити бога, разјужи малку, му зборуваше тогаш некому невидлив крај себе тој.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
СТЕВО: Веро, дај ти таа работа жити господ.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
„Во тавчето не е проблемот“. „А во што е проблемот, жити ја?“
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
ЉУБА: Жити бога, не почнувај да размислуваш. Јас се изморив и самата не знам што зборувам. А ти ситничариш во врска со зборовите. 202 Margina #17-18 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Види ги жити сè, шмизли разгалени.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Погледни го каков е, жити лебов. Тоа беше Претседателот.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
