камен (м.)
И станувам усвитен камен Метеор желен за Мајката Земја Со благ допир Го отворам просторот За глобално затоплување Во собата полна со гости Од жарот пишти змија
„Забранета книга“
од Веле Смилевски
(2011)
Под еден куп камења Смртта се претвора во сон
„Забранета книга“
од Веле Смилевски
(2011)
Под еден куп камења Од очите се подаваат змии
„Забранета книга“
од Веле Смилевски
(2011)
Под еден куп камења Зборот се расправа со смртта
„Забранета книга“
од Веле Смилевски
(2011)
Под еден куп камења Најблиску сме до животот
„Забранета книга“
од Веле Смилевски
(2011)
Под еден куп камења Погледот се избиструва до очај
„Забранета книга“
од Веле Смилевски
(2011)
Чиниш, посакува - камен да се престори.
„Молика пелистерска“
од Бистрица Миркуловска
(2014)
Го видовме, значи, камчето од Месечината и се вративме дома.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
И така, појдовме да го видиме каменот.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Најпосле салата се подиспразнува и ние можеме да се доближиме до славниот камен.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Да можам да станам, рече старецот, Да здогледам Со камен кога ни го набиваат в земи Крстот покрај главата...
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Девојки млади со пастуви стари љубовта тука се купува со пари на лудиот камен спремни да стапнат ја губат и честа за станче да лапнат
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Можеше со кошници да собереш камења по клупите.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Мода во ротата беше купчето земја пред окопот да се зајакнува со што повеќе камење покриени со земја.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Не можеше да здогледа некоја гуштерица и да не фрли камен по неа.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Да го разораме каменов и место плод неправдина да посадиме да врзе длабок корен и густи гранки да нададе
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Се огледа наоколу да не би да го види некој и незабележано го помести каменот така да штицата сега се држеше само со еден крај.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Нешто се тресе во водата ладна стружанка млада широкоградна камен од бубрег во бешика спадна голем ко орев го измочав падна Во Струга сакам и плажа да имам да не плаќам данок пари да зимам езеро чисто јас да благословам нелегално пастрмки со мрежа да ловам Оф леле леле либе ле Дримот ги лади јајцата две виршлата веќе одамна се свари за тебе ќе пишам на старост мемоари Донеси либе пиво од туба да заблажам душа и слатко од дуња облечи вечер свечена руба од сите ороспии да бидеш најубаа
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Да го гледаш и да го молиш и да те моли и двајцата раце сте престорени само да молите нешто да молите Дур да слета морна пеперутка и да те гушка и ти да ја мачиш и ти да ја убиеш со едно молчење на сите камења брат да им бидеш и да гледаш како нестануваш полека кожата како ја пробиваш од себе во попладнето од попладнето во припекот како се сокриваш и пак легнат точно кај што си да се најдуваш и да молчиш.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Работава не напредува, си мислам, не само по вина на природата, зар може да биде вина тоа што е лето и што е земјата сува и горка, та тоа си е нормално, лето е и суша и тврдо е камен, а тоа е и предноста на еден ископан бунар, предност на бунар ископан во најголема суша, тоа значи дека во иднина ќе има вода во секоја сезона.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
