кос (м.)
Косот пак исвирка. - Двајца да појдат и да видат што има! - повторно нареди командирот.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
И по некој кос што ќе прпне во грмушките од меѓите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Над него висела на невидливи сончеви нишки црвеникава ветрушка; наслушнувала песна на кос и со остро око ги демнела движењата под себе.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
И првнаа тогаш врапчиња и косови од грмушките.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Луѓето тој кос го сметале за кобник - не поднесувале црни птици.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Врз селото легна сенка на голем бик. Косовите се притаија.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Длабоко во коријата исвирка кос.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Кога влезе ежот, до чизмата доскока кос со натопени крила.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
Со пушките во рацете, двајца партизани се упатија откаде што се слушаше свиркањето од косот.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Косот сепак ја разбрал и пркнал безгласно кон куп танкостебли дрвја; во окото му се топело грутче сончево злато.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Мајка му на Димка вртеше глава, чиниш кос е, и му се потсмеваше: - А јас поинаку ја знам таа приказка.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Зад мене шепоти Караџица. Голем, гласен кос на слива се довикува со ветерот.
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
Славејчето пееше, ќосот свиркаше, кукавицата ја вртеше својата опашка и од високиот даб се разнесуваше нејзиното: „Куку-куку! Куку-куку!“
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Кој си ти? - Јас сум еден црн кос. Можам ли да влезам? - Влези, - му рекоа. - Ќе живееме заедно.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
Црцрцрцр, се довикуваат птиците - косови, прлици, сколовранци, кукајци, пупунци и славеи. Кога ќе земе славејот да везе!
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Имаше еден за четирите косови, еден друг за кравата со искривен рог и еден за смртта на кутриот петел Робин.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
- Ќе го закопаме, рекол некој зад Онисифор Проказник. Од зад голи гранчиња на темна грмушка кон него гледал кос.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Околу дренов цвет брмчеа пчели, во капини шушкаа желки. Пееја косови и смрекарки.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Пролета птица (лештерка, клукалец, кос?), се огласи сојка.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
