лук (м.)
Попот јаде маслени јагули со црн пипер и лук и не може без женско.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Зар не виде како се џарам околу себе додека ја враќав теглата во празнината на ѕидот и додека ја спуштав лажицата во каленицата од која минатата ноќ сркав надробен леб во толчен лук со оцет и вода.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
А таа се движела чудно згрбавена над леите во кои ќе сади арпаџик или лук и, иситнувајќи ги секаквите грутки ѓубре со прсти како со грибло, ја риела земјата.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Како да бев во една од куќите на Кукулино: од огниште на кое виси поцрнет котел се шири црвеникава топлина, удира во луѓето и им ги брише од лицата грижите и годините: светлоста се мрешка по земјениот под, мислиш вода е над кој минува здив на ветар: чкрта стара маса на долги нозе, на неа е дрвена карта со ракија, зад луѓето плашливо трепка око на кандило и потсетува на заборавена ѕвезда под проѕирни партали на пајажина: топло е, животот е далеку од светот на домаќините и гостите, обесената низа лук на ѕидот брани од урокливите очи на темницата зад прозорците. ...
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Лук вечеравме, а тој пусти лук ќе те занесе и не можеш да се разбудиш.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Имаше тука секогаш и коски од риби и парчиња од лук и мувлосан целер.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Тој е исто така лек за многу работи, ние честопати јадеме толчен лук помешан со оцет, вода и сол.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
- Се случува значи извештајот да го предадеш а дома сепак да се вратиш трезвен, ни лук јал ни на лук мирисал - погано го исмејував заебаниот пријател Господ откако му нарачав двоен вињак.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
- Сите лоши сили кои се наоѓаат околу нас бегаат далеку од лукот!
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Големата болест тешко наоѓа прелез само во луѓето што јадат лук, вели, и во куќи намачкани со катран.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Веќе никој не го споменува катранот и лукот, варта и тревјето.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Во тој ист вторник, иако очајот и плачењето не стивнувале, жените, дури и оние самохрани леунки и трудни вдовици наполниле неколку карти со ракија од диви круши, од грозје и од цреши и натовариле на две магариња дисаги со леб и лук, па една по друга, секоја со запалена борина во рака, пошле да ги пречекаат последните од дружината; да ја плашат со оган и писок чумата или улерата, болештина што им била позната на дедовците, еднаш, којзнае кога, додека и пците бегале од злото и се јазеле по врели карпи далеку од сите човечки патила, и побеснувале, и станувале гозба на волчи свадби или се здружувале во глутница со ревење да ги заплашуваат чобаните и бачовите.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Запомни од лукот бега злото!
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Понатаму ги обеси и венците кромит, лук и суви пиперки.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
На таванот висеа уште две главици кромид и неколку чешни лук, а на врвката се прозираше уште еден тенок ремен сланина.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Насредина на нивата глинена чинија. Во неа има само толчен лук, сол и вода, а жетварите сркаат од неа, мешајќи ја таа таинствена течна храна со црн пченичен леб, за да ја победат жегата.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Само лукот и катранот ќе помогнат, вели, ако не е повела божја.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Беа широки деланки црвеникава сланина, а имаше и неколку глави кромид и лук.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Келнерот донесе на масата врз татковите исцртани листови нова тура ракија со нови преполни чинивчиња мезе наполнети со јагнешки џигерчиња, сирење, туршија од модри патлиџани со лук. Честеше овој пат куќата.
„Граница“
од Луан Старова
Вратата од таа црна дрвена барака, целата во саѓи и пајажини, со низи од сушени црвени пиперки, кромид и лук, му го покажа патот на гимназијалецот за во литературата.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
