свет (прид.)
- Светото писмо, се чувствува, тоа не мора да се чита!
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Во таков случај и Грците и Патријаршијата ќе ни се објават за непријатели на нашата народност и наш свет долг ќе ни биде да ги одбиеме сите грчки напади на нашата народност.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Зар за овој свет Мајкин повод, за една нејзина книга од библиотеката која постојано носеше опасни книги, да го рече за прв пат своето „не”?
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Татко откриваше во своите книги во кои Мајка не можеше да проникне, дека лавиринтот го симболизира светиот пат преземен од душата.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Дури го жртвува и својот син за големата света кауза во која веруваше по цена на многу жртви.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Воопшто немам намера како монасите или калуѓерките да му го жртвувам своето либидо на бога, може да е токму тоа она светото во нас што треба на вистински начин да го продуховиме...
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
СВЕТИ ТРИФУН I Ме затворија во манастир во црква ме затворија во осама ни дождот да ме мие ни виното ни плодот на надроченото сонце под овие ридја ме врзаа за ѕидот за тулата за варот со боите на ридот со воздухот на коштаните ме врзаа млад и ме нарекоа светец а јас лозите ги сакав и очите на селските моми на гроздобер на панаѓур на сведен.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Сите како да бевме во некаков свет договор со тишината на старата куќа.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
А куќата што ќе ги чуе плачовите твои света ќе остане за нас.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Грижата за светите книги ѝ ја остави на Мајка, а таа на секого од тројцата синови им даде да носат по една света книга, кој Библијата, кој Куранот, кој Талмудот, верувајќи дека Бог ќе ги спаси кога ќе ја минуваат границата.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Долго време членовите од еден народ треба да се занесуваат од едни исти народни идеали, општи и свети за сите членови на народот.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Веќе пред десетина, ако не и пред повеќе години тој ги сретнал забелешките на непознатиот монах водени по маргините на светите книги.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Направи метанија пред светите двери а потоа ми се обрати.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Речете му на Свети Аранѓел да ме доведе кај вас.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Со тоа си земаа збогум со свети Димитрија и го молеа да им ги прости гревовите што ги направиле за оваа и друга година, што газиле околу манастирот, што јале и збореле можеби понекој непристоен збор во негово невидливо присуство.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Во свеста ми изронуваше распоредот на татковите книги, битката на светите книги со делата на сталинизмот во неговата библиотека.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Нели ви се допаѓа светата водица на моето чело.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Мелодрамата ги пресадила јунаштвата, борбите и патосот на класичната трагедија во релативно едноличниот свет на буржоаското постоење.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Еден шепотел дека сиромавиот премногу знаел за животот, него го учел од свети книги некој калуѓер, друг рекол дека ќе му ја земе на покојникот амајлијата од под гуша - земја од три рида в крпче, таа земја чува од болештини, трет со горчлив подбив прашал дали амајлијата го сочува старецот.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Почетокот е илуминација
на свет- текст
принесување животни и растенија
пред идејата и чинот
почетокот е прекршување на небото
во алхемиското огледало на писмото
во црвените и црни курзиви
во она што нѐ одликува од другите
она по што го паметиме сижето
- животот.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
