спакува (св.)
Доколку не постои основ за соживот, ти преостанува само да викнеш специјална екипа (слична на Гоуст Бастерс) која има за задача на мирољубив и достоинствен начин да ја спакува целата фамилија, да ги замоли да влезат во еден голем кафез и да ги однесе на стотина километри на север.
„Тибам штркот“
од Зоран Спасов Sоф
(2008)
Веќе ги имав спакувано работите.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Знаев дека тоа ти е само една од многуте крпеници на нашите неврзани и изнасилени разговори кои требаше да го спакуваат некако она што го правевме и кое во тој период тебе можеби и ти годеше,“ му рече Деница.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
- Шо те боли курот за рајата. - На крај ако треба ќе ги спакуеме куферите и ќе му ја дувнеме од оваа свињарија.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Така, се спакува набрзина и се качи на авион за Љубљана.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Се разбира, најпосле ја повика тетка Ана да ѝ ги спакува куферите, зашто, како што тврди, самата е неспособна тоа да го стори, а сестра ѝ била „махер“ за пакување.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Го спакува куферот, меѓу уредно наредените кошули и пантолони, ја смести кутијата локум, старовремска, сас слика на источњачки дворац, око чији стубови се пењев ружи, подарок за љубезната секретарка на Студентскиот дом. И замина.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Спакував три куфери, со најважните работи.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Внимателно ракуваше, педантно ги редеше во кутиите за храна нежно завитканите сендвичи и овошјето, како и танките резанки сирење, сѐ убаво спакувано, ништо да не се згмечи.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Кога заврши со продажбата на билетите за последната проекција, убаво си ја спакува бундата во својата кеса.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Така, се спакував во три куфери и фатив магла.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Побарав од Земанек да отрча до кај мене дома, да ми го земе саксофонот и да ми ги спакува неопходните работи во торбата.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Мама ѝ помогна на баба да се спакува, да не заборави нешто.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Со ноќи потем сонував дека таа неизвесност ја платил со глава; го мислев, господин судија, не дека не сум го мислела; го сонував како паѓа од тој проклет трапез, од огромна височина и како си го крши вратот; се будев во пот и плачев; подоцна, многу подоцна, дури и го посакував, како жена што посакува маж; имаше ноќи во кои посакував да се спакувам и да заминам (оти Партијата, како и секоја партија, пропадна како брод од хартија), но секогаш брзо се соземав.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Британика, спакувана во три тешки пакети, му ја испорачаа во станот токму кога го заврши ручекот и се чувствуваше „презреан“ за да оди да си легне.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
Петел тивко го расклопи и го спакува својот снајпер.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Слегов по скалите со дел од тоа што го бев спакувала.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Само ѝ намигна на продавачката да го спакува изборот на Рада.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Тој дури помислуваше да се спакува и да си бега дома, но после му се виде дека баш тоа може да стане особено сомнително, да го открие како човек што си ја има мувата на капата.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Едноставно ќе ги спакува своите работи, можеби дури ни тоа, по ѓаволите со тоа, можеби само ќе се облече во облека за излегување, ќе ги закопча копчињата затвори дрикерите повлече патентите и ќе ги остави клучевите во кутијата за експрес чекирање, тоа е за нив, всушност, господинот и госпоѓата Платено Однапред, или дури ни тоа, ќе го уфрли клучот во кое било патемно поштенско сандаче, повратната поштарина е загарантирана, по ѓаволите со тоа, време е да се тргне.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
