студ (м.)
Есента доаѓа рамнодушна и дури некако скептична во кругот на самотата што го носи Се постелува преопрезна зад грмушките на видот и чека како итро демнење И не е само тажна метаморфоза на лисјето и подмолен пристан на испокинатите магли што висат од рамената на студот Туку е клопче од многу излитени носии и сива клупа од постојани медитации при кои долго се молчи
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
а надвор веќе почнуваат да паѓаат снегулки, ветрот само ги врти во воздухот, ги пушта и ги втасува, одново ги завраќа назад, си игра шукшуле, што се вели, ги развева како цут од дрвја што се кубат, кој ќе пушти глас, ќе го наполни морето, ни викаат и бродот застанува, а ние молчиме ко глувци во дупка, ги слушаме само чекорите озгора, одат над нас небаре на глава да ни газат, и бродот одново тргна, сега можете и да пеете, ни велат, кај се пеело пикнат в дупка, си велиме, отсекаде бучи клокоти, и гледаме надвор, снегот си навева и се топи, се губи во водата, ако запреме во Костанца, ќе нѐ водат во Букурешт, си велиме и приѕираме во ширината што ни ја затвора снегот, и Костанца ја изминуваме, нѐ водат право за СССР, не ни заспала среќата на сите, вели Апостол Макаровски, сите со нечија среќа се шверцуваме, вели, ќе му украдеме уште некој ден на господ, и почнува некој студ да ни влегува низ процепите од бродот што се отвора однадвор.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Штипкањето на студот кое кажуваше дека температурата паднала под дваесеттиот и некој степен го сети само на носот и на горниот дел од образите.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Дејгиди моме од ЕЛЕМ од мразој ми коса побеле знам сила Бога не моли ѕемнам цел ден по јамболии Ах мори моме од ЕЛЕМ имам проблем преголем в темница книга пишувам пареа од усти издишувам Студ ми влезе во душата камен се стори срцево во зимските дни студени знаеш ти да ме ИЗГОРИШ Зошто ли зошто се продаде в туѓи раце ти отиде и џебови мој ти запусти Џевад за џабе те користи
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Мачките само студот може да ги натера да се бараат и да мјаукаат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
По нивните плитки води до каде ќе стигнам Слушам како умира времето Од есента во студот останува еден плод што праша со усните модри кај ќе стигнам.
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Не го давам Велигден Студот што му ги штипкаше образите по својата ледена горливост беше исто толку постојан како и оној срам поради кој е сега овде.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Му се приплати студот и му ги одзеде и рацете и нозете.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Тој реши да ја испрати до станицата на подземната железница, но одеднаш тоа одење по неа на студот му се стори бесцелно и неподносливо.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Градот е пекол, градот е студ градот е преплавен со разврат и блуд и секој чесен го сметаат за луд во градот е потребен страшниот суд Редици на шалтери, редици во банки редици во болници, редици во Бутел ефтина шминка на ефтини луѓе ефтин дух во градот прескап
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Студот само те смалува и со мраз ти го врзува лицето.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Твојот очај те измамува и трансформира студ низ твоето тело насекаде.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
Кучето го напушта коренот на оградата потерано од камшикот на студот.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Студот како да го беше смрзнал и неговиот осет за време.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Довлечка и студ и ги закова браздите и реките со дебел мраз; по стреите небесни мразулци како сабји и анџари.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Ќе речат – си отидоа вчер или пред некој век Завиткани во многу студ и во малку грев И веќе ги нема.
„Камена“
од Анте Поповски
(1972)
Црни горо црни сестро и животот црн чмае во место другите девојки фатија спонзор а таа сѐ уште дреме на прозор Се к’ти ноќта и зимата црна студот во коски со кубик дрва да учи во студ, да ѕемне под јорган за упис на факс да продаде орган
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Од очите им дува само студ и цибрина.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Тој студ уште цела недела остана во мене.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Северецот се засилуваше и довлечкуваше сѐ повеќе студ.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
