чад (м.)
Нѐ гледа така, си мрднува со ушите и се свртува, се губи во чадот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ако не се види огнот, ќе се види чадот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Кај што има чад и прав, мора да има и луѓе, вели некој.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
На друмот се креваше прав и чад. - Леле, синко, отидовме! - пиштеше мајка му.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Отсекаде се носеше миризба на чад и саѓи.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Таа одвратна маска сака во мене да легне да ечи меѓу младите брегови на соништата и да ги исполни со чадот на стравот и на тагата и да ги исполни со чадот на слабоста пред смеи мечти
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Во здивот гребеше остинат чад од цигари.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Од бездна на кладенец шуртел чад и му ги затемнувал очите на изненаденото сонце што набрзо заприлегало како да ноќевало во стара баџа.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Сега седам на тремот и мислам на убавите сенки стопени веќе во синиот чад на зимското небо.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Не вадејќи ја цигарата од големата уста ја цицаше и ми дуваше в лице лут чад.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Молчешкум ги слушав не разбирајќи ги докрај тие бескрајни разговори за ликовите од албумите, кои бликнуваа во собата исполнета со чад, напати низ радосните, ведри тонови и живите раскажувачки надвикувања, понекогаш скриени во нечујните шепотливи коментари и придушениот кикот или тргнати од ненадејната гласна смеа на присутните, а потоа, другпат, лебдејќи во дневната соба, во успорените кажувања полни со паузи, со завладеани тишини и говори со стегнато грло.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Чадот од многуте оџаци се испреплетка губејќи се лесен и подвижен кон облаците.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Старецот, често, пред да се прибере на починок, во убавите денови знаеше да поседи на тоа трупче, да ги гледа ѕвездите и да влече чадови од своето луле.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
За големо чудо на сите ни успеа да го повлечеме првиот чад.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
И сега улицата живее од небото до Камениот мост А оттаму продолжува за да се влее Повтор негде далеку во ѕвезденото небо По мостот поминуваат и радоста и тагата на животот Помина по него и чадот од тратот, и молитвата На невестата што ја вградивте во темелите...
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Тргам и не можам од чадот да си ги видам иследниците.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И чадот од цигарите не им се помрднува од пред лице.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Мене ми е прва цигара и гледам како се трга чадот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Чадот не е опасен и не пречи да се изгради бањата...
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Скришно си пуши жената, па има фрка да не ѝ стегнеме тужба поради тутунскиот чад што продира во нашата дневна соба...
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
