берат
мн. берати
Вид збор: Именка, машки род
Ранг: 16685
1.
Царско писмо, указ, повелба од султан со што се одредува некаква повластеност.
Примери:
Кадијата им нареди на сејмените да ги одврзат селаните за да собираат пари, зашто старите берати не важеа веќе.
Македонскиот народ пролеа крв за да добие владички берат.
2.
Писмена потврда за дипломатски престој во странство.
Примери:
Новиот везир не му даде берат и не му дозволи престој.
Слично со:
агреман (м.)