брчало
мн. брчала
Вид збор: Именка, среден род
Ранг: 20719
1.
Дел од гајдата кој дава монотон низок тон.
Примери:
Стана, им отиде на гајдаџиите, им ги затна брчалата и запреа свирките.
2.
Тоа што испушта звук на брчење.
Примери:
Запри го тоа брчалото, да не ти дојдам.