деленик
мн. деленици
Вид збор: Именка, машки род
Ранг: 18230
1.
Лице што живее самостојно, што се одделило од семејството.
Албански:
njeri i ndarë nga familja
Новата пролет ја пречекал како деленик од имотот и од домот на татка си.
2.
Број што се дели со друг, помал број од него.
Примери:
Деленикот е поголем од делителот.