добрина
мн. добрини
Вид збор: Именка, женски род
Ранг: 1846
1.
Особина на тој што е добар; пријателско расположение спрема луѓето, спремност за давање помош, великодушност.
Примери:
Од лицето му избиваше добрина.
Жедно му гледаше во очите оти старецот сета своја добрина како да ја имаше во погледот.
Спротивно од:
злоба (ж.)