а   б   в   г   д   ѓ   е   ж   з   ѕ   и   ј   к   л   љ   м   н   њ   о   п   р   с   т   ќ   у   ф   х   ц   ч   џ   ш

отправник

мн. отправници
Вид збор: Именка, машки род
Ранг: 37773
1. Лице што отправува, што упатува насочува нешто, некаква работа.
Англиски: dispatcher
Примери:
Отправникот излегува, јас се качувам.
2. Носител на должност во дипломатско претставништво.
Англиски: charge d'affaires
Употреба: Дипломатија
Примери:
Отправник на работите во Вашингтон.
Изрази
Отправник на возови - лице што го регулира влегувањето и излегувањето на возовите од станицата.
Отправник на работите - во дипломатијата, шеф на дипломатско претставништво од понизок ранг согласно меѓународни договори.
Изведенки
отправнички прид.
отправничкиот