паличник
мн. паличници
Вид збор: Именка, машки род
Ранг: 46317
Железниот дел од плугот што ја сече земјата при орање.
Примери:
Паличникот се забодува во неискорнати корења.
Изведенки
паличниче ср.
мн. паличничиња
дем.
мн. паличничиња
дем.