послушник
мн. послушници
Вид збор: Именка, машки род
Ранг: 19141
1.
Тој што е послушен, што слуша без приговор.
Примери:
Околу него се врткаа плашливци и послушници, кои му го виткаа грбот и му слугуваа.
Слично со:
слуга (м.)
2.
Подготвителен степен пред стапување во монашки ред; лице што се подготвува да даде завет и да стане монах.
Изведенки
послушница ж.