светилник
мн. светилници
Вид збор: Именка, машки род
Ранг: 9496
1.
Првобитен прибор за светење.
2.
Кула со фенер покрај брег.
Примери:
Бродот полека се приближуваше кон светилникот.
3.
Извор на светлина, на просвета; оној што дава светлина, што води, знаменит човек.
Примери:
Светилник на просветата.