тужба
мн. тужби
Вид збор: Именка, женски род
Ранг: 1874
1.
Акт со кој се тужи.
Примери:
Поднесе (подаде) тужба.
Подигне тужба против некого.
2.
Протестирање против некого или нешто.
Примери:
Ѓурултијата помина со тужби и викотници.