чело
мн. чела
Вид збор: Именка, среден род
Ранг: 440
1.
Како дел од лицето на човекот; соодветниот дел од главата на животно.
Примери:
Го удри право в чело.
Го бакна в чело.
Високо, ниско чело.
Намуртено чело.
2.
Најпредниот дел на нешто, глава, почеток; најистакнато место.
Примери:
Чело на одред, баталјон и сл.
На чело на војската, на државата итн.
На чело на трпезата.
Изрази
(разг.) Со крстот на челото (е некој) – искрен, чесен.
Со ведро чело - радосно.