ѓакон

мн. ѓакони
Вид збор: Именка, машки род
Ранг: 21408
Свештено лице што му помага на свештеникот (или епископот) при богослужба. Припадник на најнискиот од трите чина во црковната хиерархија.
Англиски: deacon, minister
Употреба: Црковен термин
Изведенки
ѓаконски прид.
ѓаконскиот