ѕвоно
мн. ѕвона
Вид збор: Именка, среден род
Ранг: 4195
1.
Метална направа во вид на чашка со јазиче, кое, удирајќи во чашката, предизвикува ѕвонење; ѕвонец.
Примери:
Во рамнината не се слушаше ѕвоно од добиток.
Далечните ѕвона ритмички ѕвонеа.
Заѕвони ѕвоното што го огласи крајот на часот.
3.
Предмет со ѕвончеста форма, поставен со отворот надолу, што служи за заштита на храна и др. од надворешни влијанија.
Англиски:
bell
Албански:
zile, kumbonë
Тој го поткрена стакленото ѕвоно за да пресече парче сирење.