визуелен (прид.)
Гледачот не може да го собере тој површен материјал во визуелните слики, кои претставуваат филмски приказ или да ги испреплете тие зборови со линеарниот премин во структурата на нормалната реченица.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Остварил и студиски престои во Берлин и на Школата за визуелни уметности во Њујорк.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
Билбордите не се пасивни елементи во урбаниот пејзаж; тие активно го мамат окото и имаат тенденција да доминираат со визуелното поле.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
Тоа е единствениот обид на сериозно сидрење на визуелните уметности во технологијата и психодинамиката на стварното и виртуелно исчезнување, една од ретките културни пракси која се обидува да го исправи општото отсуство од дискусии за деструкцијата во општеството.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Меѓутоа, во областите како што се типографијата, хирографијата (пишување со рака) и психологијата на некои аспекти на тие проблеми во последно време им се обрнува посебно внимание, особено во врска со наставата на читање и пишување и со визуелната перцепција.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Писмото како семиотички систем се состои од визуелни симболи со знакова структура.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Во такви услови, она што му останува на театарот е да се приклучи на сценските изјави кои го доближуваат до ритуалот и игрите во кои доминираат визуелното и звукот.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Пустинската тишина е и визуелна.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Боинг има план да проектира контролор на лет во виртуелен простор, така што контролорот плови илјадници метри над аеродромот, гледајќи со непопречен поглед во која било насока (додека всушност седи на земјата хранејќи се со правовремени визуелни податоци од сателит и повеќекратни глетки од камери).
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Во морнарицата бил приклучен на аудио визуелни дисплеи“.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Ќе ги скинеме прангите на визуелни граници од црвената линија што сме ја поставиле...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Осветлувањето, изразите на лицата, гласовните промени, музиката, аглите на кадрирањето и визуелната реторика на класичната кинематографија на холивудскиот филм ноар [црна серија] значително повеќе придонесуваат кон ефектот на филмот врз гледачот отколку самиот текст и редакцијата.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Системите монтирани на глава ги ограничуваат визуелните и слушни осети од околниот свет и нив ги заменуваат со компјутерски произведени осети.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Психоделичните дроги, со оглед на тоа што нудат, пред сѐ богато визуелно доживување можат да бидат многу привлечни за личности кои се бават со визуелен медиум.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
„Трите академски идеи кои навистина ме интересираат се: она што мојот учител (говорејќи за Сезан и кубизмот) го нарекуваше „ротирачко гледиште“; сугестијата на Марсел Дишан да се досегне Неможноста на доволно визуелна меморија за меморираниот впечаток да се пренесе од еден на друг сличен предмет; и Леонардовата идеја...дека границата на телото не е ниту дел од зафатеното тело ниту дел од околината на атмосферата“.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Мандала е основниот визуелен израз на мозокот, што е едноставно рефлексија на она што мозокот го „гледа“: зеница, полно дигитални оптички точки, стапчиња и чепчиња, со слепа точка во средината.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Некои доживувале збунетост и анксиозност набргу после внесувањето на дрогата, необични промени на телесната шема, онироидни состојби, визуелни дисторзии и илузии, како и впечаток дека губат контрола над своите телесни процеси, мисли и емоции.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Времето не зависеше само од визуелниот ритам на физичката средина туку и од акустичкиот ритам на самата зграда, кој беше под влијание на вообичаените звуци на зградата како што се звуци на мотор, вентилатор, чекори, машини за пишување, правосмукалки, ѕвона и елементи кои можат да се стават под контрола како што е звукот на свирче.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Трансформирајќи го визуелното искуство во „плиток случај на редундантност“125, узурпацијата на јавниот простор од страна на рекламите се претвора во визуелно загадување и заситеност, вишок на „визуелна бучава“ што попречува каква било значајна комуникација. 126
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
Гринавеј, наместо да ја појасни оваа необична приказна, веднаш го конфронтира гледачот со збунувачка визуелна и аудитивна буица од неокласични сцени, вртоглави играчи, компјутерски генерирани видео слики, Елизабетски стихови и сензационални звучни ефекти.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
