врека (несв.)
Ми се врекаат и ги вртат устите, си ги досегаат ушите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Марш, Титова бандо, ми се врека и ми опалува една опачечка, ми го изгорува образот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
— Се врека Чатлакот на секого и еден и ист предлог дава.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
