грејне (св.)
Облаците исчезнаа, грејна едно сонце и над планината како да се истури чисто злато.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Луњи ли ќе пусти дојдат сонце ли ќе јасно грејне - патиштата, патиштата пред тебе се на борбата.
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
И нека е проколнат и за навек омрзнат и казнет оној што се одродил од народот, секој подлец што предавнички му пришол и му служел на непријателот и го оцрнил името на борбата и слободата што еден ден ќе грејне над целата наша земја ...
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Бегови, аги крвни си мразел и секој феуд - народен враг, в Република земја сакаше да видиш, - в слобода грејнат татков праг!
„Мое село“
од Ванчо Николески
(1950)
И секогаш кога ќе грејне посилно сонцето, се токми таа да си побели во дворот на тревата, но не се решава.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
