дебел (прид.)
И не можевме да разбереме дека има црни луѓе со дебели бузи и широки носеви, а и луѓе со коси очи.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Оди полека и наведната, повеќе држејќи се близу дебелите стебла.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Бавно се извлече од леглото. Го спотна огнот. Стави врз него дебел дабов трупец, да држи жар.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Ситуацијата ја спаси дебелиот офицер кој цело време седеше на креветот извален назад чиниш затоа што не може да стане.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Го обли топлина во која за малку не се стопија неговата брада, мустаќите, неговата дебела шапка, па и снежната куќа во која живее со своите прекрасни елени.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Пламенот што се превиткува во средината на земјанката го осветли нејзиниот десен образ огрден со дебела лузна во чија средина сѐ уште е залепен загноен струп.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Иако се немавме видено од вчера изутрина знаев дека таа го имаше навлечено на дебелите меса она нејзино мини здолниште стегнато со кожен колан.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
уште еден домат или за двосмислената свежина на дистанцата во пишување …додека ја дочитував трудољубивата писмена задача на вашиот критичар против новата проза објавена во последниот број на вашето ценето списание се сетив на една од ретките средби со дебелиот кој по сто и осумнаесет дена и ноќи во истамбулскиот затвор и четириесетина килограми помалку си мезетеше сѐ уште со истиот прекар и со истиот апетит двојна салата од домати…
„Или“
од Александар Прокопиев
(1987)
Беше задолжен да ги хушка кучињата што излајале по интернетот и сето тоа прецизно да го бележи во неговата црна книга со какушки за која беше дебело платен.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
По пет и осум редови дебели букови и борови трупци долги до десет метри.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Ја тепал жената со стап од врбово дрво и тоа по дебелите меса.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Градот е убиец, градот е жртва во градот на асфалтот се пролева крвта стемнети муцки со дебели ланци со вишок на мускули, а шуплива црпка Секој втор млад е социопат да стигнеш до успех биди ти гад таксисти по улици со завршен факс и револуцијата влезе во климакс Бледи лица со насмевки тажни лица со брчки, осамени дами мочли со џипови глумат џет сет со луксузен стан заработен в кревет Крстот свети во темните ноќи од премногу пороци светат и очи и сите тука се сметаат за светци се вртат во гроб и нашите претци
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Дедо Мраз со санка и шишенце КОКА*КОЛА еквилибрираше по падините на покривот и се цедеше во длабочините на олуците и по рабовите на оџаците плашејќи се да не се стопи како дебела илузија додека во подножјето на елката од пластика и трепкалки ги паркираше шарените пакетчиња од фабриката за евтини чоколада вафли и бомбони небаре е нејзин трговски патник а не црвен исполнувач на желби ***
„Три напред три назад“
од Јовица Ивановски
(2004)
Го знаев напамет ходникот и мајсторот за варосување кој влечкаше дебела скала.
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
Се завив убаво со дебелата гуна за да ги згреам намокрените плеќи.
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)
Единствено нешто што создаваат е само хемороиди на нивните дебели бирократски задници...
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Супермаркетите, плацевите за половни коли, крчмите што имаа правоаголни прозорци од стакло и тули, блескаво новите автомобили, што беа изложени и можеа да се видат низ прозорците од дебело стакло, продавниците за електрични апарати, продавниците за мебел, цвеќарниците, козметичко-фризерските салони, целиот нов трговски центар, кој брзо се изгради, едновремено со геометрискиот станбен дел од градот на рамниот терен, сите наизменично се менуваа и не му разбудија ни најмала емоција и тој не можеше да ги препознае.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Нѐ седна на широки миндери послани со дебели волнени црвени веленца.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Со човечки тела во мојата земја го ѓубрат земјиштето, со нив хранат кокошки и свињи, со тела се полнат јами за да може еден ден повторно да никне црното, дебело семе на злото.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Дебелиот го гледаше со стиснати усни како да насетува нешто.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
