Евреин (м.)
Во рамките на единиците на НОБ влегле и антифашисти од редовите на Албанците, Турците, Власите, Ромите и Евреите од Македонија.
„Џебна историја на македонскиот народ“
од Група автори
(2009)
Трговците Евреи, што ги носам по градовите да пазаруваат велат дека до тоа нема да дојде.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Во прво време и таа поверува во гласините што се ширеа меѓу Евреите на Солун, дека маж ѝ е затворен таму, дури и некое време по добивањето на неговата штура картичка од Виена од која со сигурност единствено можеше да утврди дека е жив.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Христијаните и Евреите под муслиманска власт можеле слободно да ја исповедаат својата вера и да ги извршуваат ритуалите, задржувајќи ги своите цркви и синагоги.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Ослободени од нивна ционистичка идеологија, чии жртви биле самите тие, Евреите ќе живеат со нас во мир и меѓусебно почитување... - велеше Арафат.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Навистина, идат Евреи и во овој град како по сите градишта, но не во тој нивни празничен ден во кој што не работат, ами ја прибираат вересијата од своите многубројни муштерии.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Таа просто се гадеше од самото име Македонија исто како Евреин шо се гади од Палестинец.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Од гимназијата беа истерани Евреите и Србите.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Островот или наследените односи, воспитанието на почит и разбирање меѓу поединците во секоја верска заедница, што се негуваат од генерација во генерација, се тие што се чуваат како пламенот на домашното кандило, како реликвија, како највисока светија, како стара, наследена икона во домашниот иконостас, како свитокот со цитат од Тора поставен на влезот од секој дом од некоја поранешна генерација закинтски Евреи?
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Од морски брегови сум терал камили. Евреите басмари и денес ме бараат.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Како што почнуваа да се донесуваат првите прописи со кои им се стеснуваат граѓанските права на Евреите, така и нему почнуваа да му се јавуваат негови пријатели, некои со кои и студирал заедно на универзитетот, тогаш немајќи ни елементарен поим дека се со еврејски происход.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Во гастрономските листи на цариградските султани се наоѓале имињата на најдобрите јадења од четирите страни на империјата, се мешале зборови и вкусови на јадењата на Ерменци, Грци, Черкези, Евреи...
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
И така, Евреите станаа виновни за своите страдања, за секое злосторство врз нив брат ми најде оправдување.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Но заверата може да дојде и однатре: Евреите обично се најдобра цел бидејќи ја имаат таа предност едновремено да се и внатре и вон.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Сметаше дека е очигледна вистина дека NAACP (National Association for the Advencement of Colored People, Национално здружение за унапредување на црната раса 9) е комунистичка конспиративна група посветена на стопроцентно вкрстување на белата и црната раса, и дека џентлменот од Вирџинија е всушност Ubermensch, конечно пристигнат, но спречен во исполнувањето на судбински важната задача само благодарение на злобните сплеткарења на њујоршките Евреи.
„Малиот дожд“
од Томас Пинчон
Во постојани расправии со препредени и со лукави трговци Евреи, Ерменци, Македонци и други во Солун, и Битола, тој научи да се снаоѓа и да биде упорен во остварувањето на своите замисли.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Бездруго не бил Евреин, и тие не знаеле дали е Турчин или потурченик, бег или одметник од Турците; дури и ако сакал нешто да им каже, не можеле да го чујат - ревеле, тој само безгласно ја отворал устата кога се фрлиле на него и, веќе соборен, без замав со јатаганот и подалеку од белецот, почувствувал удари со ножови, со секири и со колови.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Исламот ги толерираше христијаните и евреите, кога беа прогонувани од шпанските католици, и тие беа прифаќани не само во Андалузија, туку и во Отоманската Империја во текот на половина милениум и повеќе.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Пазар во Прилеп е сабота, затоа и нема Евреи тука.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Во Антиохија, не можејќи веќе да издржи, му се развика дека човек не треба да се придржува кон Мојсеевиот закон или да биде обрежан како Евреин за да се помири со Бога, туку дека може да се спаси само преку спознавање на својата грешна природа и верата во Христа.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
