земја (ж.)
Воздухот постојано нешто мрмори: може да нѐ фатат на легло, што се вели, натерани под земја, заробени од стравот, од себеси.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Туку ќе видиш некој да копа во земјата, под снегот: бара корења, којзнае што бара.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Стојам така пред луѓето, а небото клекнало, се фатило за земја.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Господе златен, и во своја земја да не можеш да си го видиш детето што умира!
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Уште повеќе се вкопа во земјата и чека и не може да ја истера лошата и злокобна мисла. Се залепи како лишај.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Земјата престана да татни.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Беа навикнати на постојано движење. Сега закопани в земја.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Попот прекина и тргна пред себе, газејќи по меката земја.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Во последен момент се фрли на земја.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Сакаше да го види исходот на сталинизмот и во блиската родна земја.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Писокот не може да се измери ни со акустичен барометар, стрелката се скрши од насилничка напнатост, разнесена во ширината на хоризонтот, на линијата каде небото и земјата бакнежи со страст споделуваат..
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Не можеш сѐ да удриш од земја, немаш контрола, те потфатил огнот и немаш контрола.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Се тресеа небото и земјата кога тој зборуваше!
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Забремени по трет пат. Го носеше, работеше, мора да се работи, лебот од земјата мора да се вади...
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Под платното се подаваа раце, кои ги држеа колците и јажињата со кои шаторот беше зацврстен за земјата.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
И станувам усвитен камен Метеор желен за Мајката Земја Со благ допир Го отворам просторот За глобално затоплување Во собата полна со гости Од жарот пишти змија
„Забранета книга“
од Веле Смилевски
(2011)
Скривницата се наполни. Згора убаво ги наместија штиците и ги покрија со земја.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Скривницата беше длабоко ископана во земјата.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Можам со денови да ти раскажувам за возовите и за нивната земја.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Да можам да станам, рече старецот, Да здогледам Со камен кога ни го набиваат в земи Крстот покрај главата...
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
