карпест (прид.)
Високи ридови, некои голи, каменети и карпести, столетни борови и шумите мрачни, студени водје ги делкаат клисурите, а ноќите ведри и небото извезано со ројови ѕвезди и се чини толку се блиску, што само рака да испружиш и ќе ти легнат на дланка.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Врз камената и карпеста плоча неука рака го има испишано денот, месецот и годината, а прашината што налегнува врз неа ја издувува северњакот и само дождот ја пери...
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Не малку пати, кога минуваше со козите крај ридот на Калето, козите бргу како по некој оживеан инстинкт што им го должеле сигурно на своите далечни диви козји предци неприкосновени господари на стрмните балкански планини се искачуваа по карпестите засенчени стрмнини на ридот до кои не можеше да стапи човечка нога...
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Тесна, карпеста патека ги вовлече в шума со високи борови. Мирис на гнилеж и смола.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
За разлика од неа, Америка е како некој голем казан во кој се крчка сѐ и сешто: и големи градови, и карпести планини, и длабоки кањони, и бескрајно долги брегови, и огромни шуми, и езера со големи водопади, и непрегледна прерија... а пак нејзиното небо е капак на сѐ!
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
На оголени и карпести места поради мразното разорување интезивен е процесот на кршење на карпите.
„Молика пелистерска“
од Бистрица Миркуловска
(2014)
Со загадочна насмевка се провлекуваше низ блутникавите рефрени и распашани подвриснувања и оставајќи ги се спушти до солениот, карпест брег, со поглед закован врз смиреното море, над кое трепетливо испаруваше Месечевиот бакнеж.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Фаќаше од око најнеочекувани рекурси, се наведнуваше и се искачуваше со камерата како со џебен фотоапарат за семејни фотографии, ги ловеше последните зраци на сонцето по брановите преку камењата, правеше смели швенкови од карпестите врвови до распенетите вирови, се задржуваше со крупни планови по брановите бистра вода што ги преплавуваа изделканите белутраци по свиоците, успеваше да фати и по некој растреперен цвет на колонеж или скриена циклама во цепнатинките на скрките.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
„А ти сѐ така моќен и бесчувствен ги распаруваш облаците!“ му се обрна во мислите Бојан на моќниот карпест врв.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Па кога наредната есен надојде реката, не можеше да го пробие насипот и го сврте својот тек кон карпестиот брег.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
На крајот од паркингот, на самиот раб на карпестото удолниште што води во бездна - дрвени клупи.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
„Врвот Водно е висок 1066 метри надморска височина: карпест е и пораснат со ниска трева.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Кога во пустината Мохаве ќе се качиш на највисокиот врв, под тебе се протегаат суви долини прошарани со кактуси и Џошуа Трис, песочни ридови и карпести планини, некакви езера и слични фатаморгани...
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
Од голите долини покрај границата со Мексико, преку карпестите кањони и долгите песочни плажи, застрашувачките снежни врвови на Сан Бернардино Маунтинс и шумите исполнети со секвоја и сикамор трис, па плодните плантажи на Вентура, зелените ридови на Санта Барбара, северните карпести заливи и винските брегови на Напа и Сонома...
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
Бучи огромна, нескротена и разјарена и, удирајќи на карпестите брегови, ги влече распенетите и бистри води.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Свирежот на возот одекнуваше, низ карпестите предели, Со забрзан чекор избезумено се стрча!
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Во лединката легната под едно голо карпесто ритче, обрасната со папрат под чија сенка зреат шумски јаготки, најдов големо парче од авионска бомба и половина од минофрчка граната.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
На врвот: карпести ѕидини , тврдина поставена на голема височина, во која сѐ има свое значење: Секој карпест стол или престол е направен со посебна цел.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Самотија. Питомина и тишина. Одвај чујно, туку-речи, лижејќи го карпестиот брег, плискаат езерските бранови.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Ветриштата силни и од нога те корнат и огромна бучава шират меѓу столетните стебла, во бранови удираат на карпестите бездни што најмногу ги има на јужната оголена и карпеста страна.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
