коле (несв.)
Јас веќе не можам да го гледам тоа колење, жарење и палење.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Европејците се потресоа и се ужасија од тие известија и зафатија да им го укажуваат нужното влијание на своите влади за да се пресече колењето на мирното население и да му се помогне на несреќното македонско жителство.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
- Не! Не! Не! - врескаше мајка му на Јане. Не ми го земајте синот! - Сечи! Коли ја! Да не ни додеваа!
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Веројатно брат ми Коле го видел нашиот момок Васе како ми носи писмо од тебе, го зел да го прочита и му го дал на тато. Татко ми е многу, многу лут.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Страв им втеруваше на луѓето и рикањето на биковите кои се колеа за војската.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
И по два пати колевме шилежиња за да биде топла кожата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Откако се заситија од колењето и грабежите Турците го напуштија дворот.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
1. Кога те сретнав беше минато
крстоносна селидба, смртоносна веридба
сега спомен долг таинствено ме коле
љубовта со тага ме дои, нелулани мои
во мене некој исконски бол е,
сама сум како заборавено време.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Коле сѐ уште стоеше крај Буза. - Другари, - се сврте кон оние кои седеа зад него, - кој сака, може да прејде кај нас.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
И дење и ноќе рика како да го колат.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Ама господ не ме остава да колам на спиење.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
МЛАДИЧОТ: Од оној ден кога ме симнаа комитите од дрво во чии гранки ме скри мајка ми за да ме спаси од колењето.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Како по договор и едните и другите решија да се фаќаат живи на цуцката (или во краен случај да се колат со штиковите) кога ќе дојдат да клаваат мамци, одговори на најдените книжулчиња и разни продукти, без да стрелаат едни на други, бидејќи началството ова општење го забрани строго.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Го слушам јас тој молк твој што коле, тие нежни раце твои што ме угушуваат в раце ги чувам и чинам тих некој призвук тивја в мене да ме успие на твојата снага на твоето голо тело.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Ќе му кажам дека не го колам. Ако биде мирен не го колам.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Почнавме да колиме овци, шилежиња и со кожата да ги облекуваме мажите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
На Бадник, празникот кој им значеше живот на моите домашни, бидејќи редовно се колеше по едно живинче, оваа година на мојата трпеза се најде едно младо, невино, штотуку од цицка оттргнато јагненеце, сирото толку се беше смалило од печењето што целото така расчекорено со сите четири, го собра во тавата.
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
Тие ја колат лубеницата, а ние си дуваме во предниците.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Зад казанот колат други овци.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ова колење не е на добро: крвта од добитокот зјапи по човечка... Видов на фронтот...
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
