комшика (ж.)
Притрчаа некои од комшиките од зградата што се познаваа со мајка ми.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Таа пак не држеше никаква пизма, дури како добра комшивка почна често да му ги лее стомничките вода.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Живееја во една од оние улички во кои куќите се толку збутани една во друга, што комшивките знаат што манџа во чија куќа се крчка, кога се подготвува пастел, кога, бурмуелос или алхарос7.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Малку се помислив - тоа беше комшиката на тетка Рајна, која наврати кај нас, се сетив иако само малку ја видов.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Комшивката и натаму се жали, инаку не е некоја алапача, јас се утепав од барање, кога едно утро, станав нешто порано, во четири, што да видам?
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Побрзав да кажам дека од таа девојка, нејзина ќерка или комшика, побарав вода, жеден сум, ги наврев опинците да побарам бунар или чешма.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Гледаме карши во чардакот на комшиката Џун, скриена под ниската настрешница, којашто ѝ го покрива торзото до деветто колено.
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
Дали би ѝ се качил на комшиката додека твојата жена е на пазар???
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
А, се сеќавам дека престиж беше да имаш ноже специјално за правење форми од дуњата на Џорџе Балашевиќ, од „строубери“ од „Д Битлс“, од тиква од една за мене грда македонска песна, па да ги свариш во компот и задолжително да поделиш по комшиките зашто која е финтата ако теглите ги наредиш во визба во која само ти влегуваш.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
И ете, понесен од анархичниот дух што тој балкон го всадува во мене, решив да ја преземам судбината во свои раце, па конечно да ѝ пријдам на комшиката Џун.
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
Ѝ беше драго што мајка ѝ е среќна, што таа веќе не е трудна и не мора да ги убедува комшиките дека, ете, таму, во градот, сѐ е поинаку, па дури и бременоста трае многу пократко, само три месеци!
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Следните неколку дена, на радост на мајка ми и комшивката Вера, само печев пиперки, окупиран од тоа чудо невидено.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
- Една моја комшика, случајно ја сретнав тука по улица, се враќаше од работа, па ја викнав да се напиеме по едно кафе.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Кокошките, бишката, урнабабана одам на брзање, а на тоа Петра, комшивкана, ми се фатила за портата како капина.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
А твојот каков е? - дури тогаш успори. - Мојот го шие комшивката, на пробата супер ми стоеше.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
На неговите крици се надоврзуваат терапевтските телефонски шепотења на комшиката Џун, којашто на својот балкон хонорарно работи како хотлајн социјален работник за опслужување на екстремно загрозени единки на работ на депресијата.
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
АРСО: Јас... ова... со жени... Комшика, лозје до лозје, плот нѐ дели, што се вели, а плотот не е планина...
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
- Еј, Стојанчо, - му велеше дебелата комшика Цона, - разврти се малку околу себе, момче, види го - девојчено вене, треба некој да го полее.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Кога стигнав во дворот, Надежда, првата комшика, вознемирена, ми се вдаде. „За малку“, списка, „ќе ти ја запалеа куќата!“
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Комшивката, облечена во фармерки (тесни) и избледена блуза (широка), веднаш, уште пред да појде лифтот, почнува срдечно да му објаснува: Јас, комшија, никога не одам со малиот, туку со овој, големиот лифт.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
