конак (м.)
Кога поминаа пред конакот, ја видоа мудурот, мулазимот и некои чауши, па си велат меѓу себе: „Бак, бак, ѓузел ѓелин", и му остана на стариот мудур Рождонката во умот.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Обично бате Јоле си играше во дворот од конаците околу црквата или тука некаде кај гумното и најмногу ако се оддалечеше до под конаците.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Го опколиле селото и конакот, го симнале бегот и го натовариле како клада на една маска и го испраќаат за Прилеп.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Момците го однесоа Бошка во една од одаите на неговиот конак и го оставија таму затворен заедно со неговиот претсмртен страв.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Кој би можел да биде во оваа глува доба, кога само несреќата бара конак во пустите села?
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
И така размислувајќи дали Анѓа не ќе приписка кога ќе го види та да го издаде, се прогледа на дното на улицата еден голем конак со високи калиња околу него и тешки порти затворени.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Прагот на конакот е отворената душа на човекот.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
3. Откако се тргна и Толе со своите другари од позицијата во гробиштата и се разбегаа востаниците, јузбашијата и мудурот наредија да се блокира селото и сите селани да се дотераат пред конакот.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Каурите се спремаат да ја уриваат нашата царштина од темел па чекај ги и кај тебе некоја ноќ и приварди се да не те најдат на спиење и да те испечат жив во конакот.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Игуменот ги благослови и ги одведе во вториот двор, во манастирските конаци, давајќи им знак на двајцата калуѓери да ги земаат коњите и да ги одведат во шталата.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Се тргна од пред згуснатоста на дождот. Се најде на чардакот од манастирскиот конак и ја крена иконата кон северното небо.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Како мал го носеше татко му кркач на манастирски празник, кога во дворот меѓу црквата и конакот беа поставени сергии со барчиња како свирчиња, зашеќерени јаболчиња на стапчиња, прапорци за угичи и порти и прапорчиња за сугариња и капиџици, картонски маски за очите со ластиче преку ушите до тилот, медени колачиња тврди како пилешки срца, до колобајчиња во различни бои, а и шарени како градски велигденски јајца.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Игуменот нѐ почести со вруќа ракија во една од собите на манастирските конаци.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Дедо Геро мирно излегол од неговиот конак, но веднаш се сетил каде ја скрил пушката и сета комитска спрема.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Ти немаш каде да ја примиш. Срце што нема за себе конак, не може да пречека гостин!
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Оние двајца уште стоеле во исчекување. Таа веќе чекорела кон конакот со три одаи и со покриен чардак.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Конакот го знам, да ми ги врзете очите ќе го најдам. А и одбраната негова е слаба.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Тој навистина не ги дочека војниците со крстовите и забитите — офицерите со белите коњи, но навистина ги собра селаните пред конакот на тргнување и навистина им одржа еден говор.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Кој би можел да биде во оваа глува доба, кога само несреќата бара конак во пустите села?
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Во паузите меѓу ритмот, гласовите однадвор наликуваа на ѕвецкање прибор и чукнување чаши на тој ист конак на кој, изгледа, некогаш се наоѓав и каде што, заради зачмаеност, секој посилен звук можеше да предизвика необјасниво големо возбудување.
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
