костреши (несв.)
Уште се кострешам кога ќе ми текне за детето, фрлено под воденичниот цивун, кај што удира водата на замаецот за да го исечат перките, да му го иструпат телото, да не се знае кој го носел дотогаш.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Се кострешат и уплашено мјаукаат над стреите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Го накреваат 'рбетот, го кострешат влакното и само ги шират убавите очи.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Тој се мачи да им каже нешто, го знам каков живец е човекот, косата му се костреши, ко запци од гребни му се костреши.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Сретна многу познати, уште од она време на крвавите воени години и се изненади - луѓето се менеа, имаа други лица и други облеки, а тој, влечејќи се по врелата калдрма, уште му се молеше на својот бог по крчмите и се кострешеше како гладен вепар.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Перките се кострешеа, невидливата опашка се готвеше за удар.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Тој ги собира веѓите и ги разделува. Се костреши.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Се кострешат и немушто се молат. Ама нема место за потаму. 132
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ќе се костреши така, велеше, и по некое време ќе се оддалечи, од под буката со влакна назапнати на секачите, на ’рпалите.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Се ежиш, се кострешиш како мачка на кров.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Кога домаќинот уште еднаш го фати со немирните прсти копчето на неговата кошула, не издржа - околу нив почнаа да трчаат невидливи мачки со кучешки гласови и да се кострешат оџи во чии дворови се кријат митралези.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Какво е тоа проклетство, се костреше. И каква е оваа риба со студена љубомора в грло?
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
